朗聲四起

atʉhlʉngʉakuisa mainimana, karʉkʉhlʉaku mualʉvʉamaku mahlukua kalʉvʉnga takuliliungu, mutatungusua amakuna likihli umarua’urai, marumukuaku tupuru ahlahlapata’uraia musalamu, muraruma tatatahlunguhlungua, kani’i tacacurunaku ia ausiakumia pipihlihli mukakakuasala kalʉvʉnga, mairahlu miacaliviamu tahlana, kana’ana ia ucani hlitupanara hlilʉmʉlʉmʉka mimilikikatapangʉ, maci miungu ahla’amisana nana makamapuhli aucaucani pururuka tavahlihla, muruapihlihli mucapi ausiuruhla tamʉmavacangʉ, varatʉmʉmʉ tam sa mahlʉmahlʉngʉ, patʉkʉsala’a marumana ucani palungana pakaritʉkʉhlʉkiu’u, mahliatʉhlʉngaku, makatavahlihla ausi luvi aucaucani hliururua, mahlisarʉ tavahlihla ausi tapu’ai hlimicacakici palungu kiu’u, maci parikakuaisana varatʉia, muruacapiaka tavahlihla ausicu tapu’ai muruapihlihli, mataingalicu mavacangʉ, kani’i ia tam arumukaku sala’a.

pakisuahlaia ku amakuna, pia auninia kana’a kiu’una, macaca amakuna, umalivalʉ, ngahlaisa ia hlakahlisi, kana’a kiu’unaia hlilʉmʉkʉahlaama! uuaa! usuanganaiau mahlulangica hla taisa, amihla amakuna, usuanganaisaiauka ahlamataka hlimatapupuahlʉcacalʉa, miungusakamʉ marucuisana, rahluua mʉcʉkʉhlʉka ’aumusikunga hla hlakʉsaiana, apacʉpʉlʉka ahlamata, minisuacu tʉtʉricu, puaili vuvulunga, marukacacihli.

rahlua rumahlaʉ, tiaraisaiau tahlanana, aucaucani palungana mimiliki katapangʉ, sapakahlikucuacu kucupaauruhla, samahlʉmahlʉngʉ tavahlihla uka’acumʉmʉ, ucanicu hlakahlisika mapatʉkʉ sala’a, ilikusuisa rianicu hlilʉmʉka susuku, tamkupatʉahlaʉ; kunaiaungu pakamiaisa makatavahlihla, aranganicu maci’icu, arupakiahlahlamuka cucutahlana, taiaraisaka hliuhlisaka pakisia’a putaatumuhlu savuanʉ, tahlana kani’i, ucanicu mapatʉkʉ sala’aka hlimahluraʉraʉhlakahlisi maisana, hlatarangahlʉkiamana kumita mavacangʉ tavahlihlaisa, kana’a mavacangʉ hliahlumiaisa mulavaʉmatikiku, miungu kani’i inicikiaku macahlia ngahlaisa hlakahlisina hlakʉsaianana “ apulʉ ”

小時候我常跟爸爸拜訪桃源村，路上經過種滿梅樹的舊社，冬季雪白一片，充滿花香。路旁有棵特別的樹，它會開一串串黃花，風吹動時花瓣像蝴蝶飛舞，更美麗了。

我問爸爸那棵樹叫什麼？他說：「它叫hlakahlisi，是祖先種的！」祖先曾下山到台南居住，後來受到荷蘭人跟鄭成功逼迫，決定回山中，有個老人砍了樹枝當枴杖，一路走回這裡，他把枴杖插在地上，枴杖卻發芽長大。

爸爸說：「hlakahlisi的花很特別！只有舊社才能看到hlakahlisi。」樹下用水泥圍起來，族人非常珍惜。

現在舊社路旁只剩枯幹，我依稀能見它盛開的美麗，那幅美景一直深藏在我的心中，現在，我才知道hlakahlisi的漢語名叫「apulʉ」。