朗聲四起

ona ’i 921menanae aadhiyaidha madhao lroahalrae papalra la takaodhonga tatodhalroe. ona ’i ’akahekemelidha ’atotakolralidha

’iidhemelidha, mopapalramao maka’edhekedhe ’iidheme.

dhoolrongakata ka ’oa’ilri ta pakalrivatenga dhidhape. ni’okolodhaata o’idha, mene ’a amo kadhamilringinga. ni’ange’angaanimite ’iidheme o’idha, amo ka toovingakakata ka, amo ’ihakingamita lo’idha apa’iidhedheme kapanakaanaenga.

ona kaolripaeta molrae, amo dholromita to’ahaki ke’ecengaeta ’iya’ilri. lalidha totaadhi’i ’iidhemelidha ta dhaacenga palrapalrata, kipakilringi.

’apalriho’imite ana adhiai, kaesalemita mototo’o lopoho la ’i   movongovongo kapaoocaonga, lalini lriho’o apa’iidhedheme omiimite “lo mototo’ota lopoho la lo movongovongota, papi’iyanata ti’a ’ina dhidhape?”

“amo ’ihakimita lo’idha modhipi”. dhomanae amo iki lo okaoodhoni ka alrata, oha’eve ’a napi’aaeli miyakata ka, dhomanae amo iki lo pa’iningoloa’enimite, ho’eve olekalekatemita lo masolemeta, dhomanae amo iki ka paolita to’akaolripimite kapanakaanaenga, oha’eve ’a  olekalekatemita kama’iniyavaavase, alakai amo ’ihakimita lo’idha modhipi.

九二一大地震使許多人失去親人、失去憑藉。內心的恐慌哀慟，使我們感到心酸，造成的事實無法挽回，昨天雖然害怕、痛苦，一切要為明天著想。地震給我們的啟示，就是人人都會遭到災禍和打擊。它使我們必須思考：面對災禍與打擊，我們應該採取什麼樣的態度？

「我們要為明天活著」。悔恨、悲憤、自暴自棄要有限度；不讓昨天的不幸跨過今天的門檻，要重拾信心，因為我們都不是沒有明天的人。