朗聲四起

omiki takaeaea lamolai talitaito, omiki kepalrioani lrehelrehe takaeaea holrolo poalracidhe kentor holrolo, omiki takaeaea lovange i’adhidhaalinga holrolo, tohamoho ka madhalame aitina moa dhona lovange malra ti’a ’ina apoto, mani poanga hodhoodho ci’o to’ilo, tohamoho ka mataadhi’i lo ’ilongai. aha’eve dhoomanga ocao nao alra ’ilo miadha, oonai takadholrilange ’iidhemedha matalaki taki’acakelaena odholro, ’oakelangai pakasekelre pelenge ’ipasavongo.

omiki takaeaea maelrenae, iki titina tasivahange ahakaalria’e, naooa toloolomese malra ’ilo apoto, ’icihoe ’iidheme lrehelrehe, mani paadhe’engidhe tomotomo valrevalre’ae, tomotomo cengelidhe dhona titina tasivahange ’iidheme lovange, mani iidhe ’ina, “ ’iidhemae’o ana lovange, pelehe’ine ana ”. mani ’akovilri dhona titina tasivahange mia ’ina, “ amooalrao lrehelrehe ’isavo’ovo’oe ”. mani ’initato’iidheme dhoace moa lrehelrehe.

ona dhaliangai mokela lovange dhona titina tasivahange, mani cengele takaeaea tomotomo ’aolai talangelange iki talapingaedha lovange, mani i’adha titina ’ilape taikinali ’ilopenge mia, ’odha’adhao lo dhoacedha tomotomo, naa’adha’aadhaodha tapi’aedha toloholrae iki talapingaeni lovange, apakacokai sialalra ta’ia’iase aalrame(lridhoidho) kapakalria’e apacengecengele o’i tomotomo, mani ’anopapalra dhona elelrange dhoace.

o’i titina acengelengaidhe tomotomo dhoace, mani ’inikookono mo’adhingi lovange, kapaceengele ’ilo apoto takapahanaanae, mani pakookookono ’okolo dhona ’ilo apoto po’adhingi sovongo nao dhaacenga mia, kapa’adhihivaena nao ’oilriinga ’okolo ’ilo apoto mia, kiahamacamaca okokoso apoto mani lravele, ’anana iaomi apakacokainga maiconganaenga votolro’odha, kidholronga ’aeleele ’aapotonga taloelreelre votolro’odha, dhona ’iececengaedha takapacai ’angato ii’ata ’apelepelengae cingihi’i, temengidhe talapingaedha lovange. ’alikinga dhona kentor holrolo akaoodhonga takapahanaanae ’ilo, to’akakocingalraengadha dhona pa’aovilrilaelidha takasii’inga ’ilo, olrovalrenga kocingai molrae mianga todhe’elrrehe cengele sakavalrae, oahava’ai dhona takatakanga ’avai, mani alranga to’akene o’i tapaovalrivalrisi maocao.

有一個傳說，kepalrioani山上有一座kentor山，山上有一座山洞，裡面有很多琉璃珠石，婦女們喜歡採這種石頭，加以琢磨串成項鍊。要取琉璃珠的人，有許多禁忌要注意，否則會觸犯神怒而受懲罰。

有一位孕婦想偷進去採琉璃珠石，她帶著背袋往山上去，遇到一位老太太，老太太說：「不要往山洞去，那是禁地。」孕婦回說：「我要去山上採藥。」就往山上走。

她快到山洞時，看見一位老先生在洞口外守著，孕婦就找地方躲起來，等待老先生離去，但等了很久還是坐在洞口。突然聽到鳥叫聲，老人家緊張地四處張望，就隨著聲音走了。

孕婦趕快進去山洞裡，看見許多琉璃石，她趕快放進袋子裡準備離開，心中起了貪念，回頭再撿琉璃石，被一塊石頭絆倒，突然身體起了變化，全身變成一塊石頭，手中扶著的枯木竟也長出新芽，蓋住洞口。

從此kentor山不再盛產琉璃珠，而族人留下來的少數琉璃珠愈顯珍貴，族人將它視為傳家之寶，只傳給長女，世世代代保存。