I aayaw nu pilisinan nu Pangcah tiya labi’i, pacici saan ci ina a papihakulung i takuwanan, a tayra i pusung a milisin. Tu cilaay a dabak midakaw tu silamalay a tayra i pusung, tu cila nu kalahukan tangasatu i luma’ ni bayi. Hakulung han ni ina kaku a tayra i talu’an, sulinay sa rarimuwangsa ku laluma’an a makakungku. Herek sa a makakungku, tengtengen ni ina kaku a tayra i taluan a misarakarakat. Pakungku tu ci ina tu demak nu lisin hananay, tuwa tangsal sa a pasubana’ tu keru nu pilisinan, maanen a makakitin, maanen ku tireng a mingiwangiw atu lawat nu kuku satu..., suelinay awaawaay i tangal nu maku.

I aayaw nu taluan aluman ku minanamay nu limucedan a misakeru, tangasa sa kami i tila papikihatiyaen ni ina kaku a misakeru, naayan nu maku. Araw pihaceng ku debit ni ina tu nika caay pitengil nu maku, araw macacihi kami. Suwal han naku ci ina, “ Kiya pacici i takuwan a midemak tu caay kaw ka’ulahanay a demak ”. Paca’ub satu ci ina: caay kaw ni pacici nu maku, u sikining nu misu kina demak satu. U tapang a demak nu Pangcah kini, pasun ka tangasaan tu ku mihecaan nu misu, sisa a maanen a minaway saw? Suwal han naku, “ Caay kay tini kaku a subucen, ” madebi tu ci ina a semuwal, “ Cima kisu saw? Na makacuwaay kisu? satu ” patalikul han naku kira miliyasay a wina a semuwal, “ Kiya pacici i takuwan saw? ”

Tuya sangsangdeb, papitanengen nu bayi kaku tu nisangaan nira a lusid. Suwal satu ci bayi i takuwan:, “ A palululen tu nu maku kisu tu tatudung a lusid, sakapah han a milesimet, tangasa i da’uc satu. ” Mapaaw kaku tu nipihadidik a milesimet ni bayi tina lusidan, kiya hadidik saan a milesimet? I pilisinan a cacay a micaluk tina lusidan caay haw? I matini tu kaku a makasimsim tu nasuwalan nu wina i takuwan-- Cima kisu? Na makacuwaay kisu? sananay a suwal. 

Tangasa satu i labi’i makakitin a misakeru, ira tatelecan atu kuku saatekak saan, araw matenes sadawmi’ satu, ira balucu’ araw sadihemay saan, salipahak satuwaca. I matinitu a masamata a mabuhat ku balucu’ tira nikalecacay nu balucu’ a maniket i tini i aayaw nu talu’an. I matini tu kaku a mapaaw a mabana’ tu rayray nu serangawan nu mita, mahaen ku niket nu ’urip nu Pangcah, taletangic kaku, sulinay pate: lac kaku, a miaray kaku tu nipapikihatiya nu wina tu lalikid nu niyaru’ satu.

在豐年祭前一晚，媽媽要我一定要和她去台東參加，隔天中午抵逹外婆家後，媽媽拉著我去豐年祭場，和我講述豐年祭的點滴，又教導我晚上要如何牽手跳舞、身體和腳步等，我卻一點也記不住。會場前有一些少女在練舞，我拒絕媽媽要我和她一起跳舞的要求，因此而吵起來：「為什麼要逼著我做不喜歡的事」媽媽說：「這不是逼你做，因為這是你的義務。這是我們身為阿美族人最重要的責任」我說：「我又不是在此生長的」媽媽生氣說：「你是誰？你從哪裡來？」我對著媽媽離開的背影說：「為什麼要逼我？」

傍晚，外婆要我試穿她製作的衣服，說：「我現在將你的財富交給你，你要好好珍惜它直到老死！」我被她對衣服的態度給震驚，那只是一件豐年祭才要穿的衣服啊，此時我想起母親的話—你是誰？你從哪裡來？

晚上，族人的心在大會舞上團結一致，我也平和了心，我領悟豐年祭是阿美族獨有的文化，生命也因而豐富完整，我非常感謝媽媽帶我參加部落豐年祭。