朗聲四起

’esi na ucani tanasʉn. ’una tacini tamu, sii cucuru marangʉ cu. ka’anʉ cu tavara’ʉ panatʉrʉ mukʉrʉ siakʉnʉ, paira ’apatapari’i na pangka uru, nukai camai mataa ’aau. nguain tamna manu mataa nipu’aravanga nanakʉ. cucuru puaka ’inia! muruvuarʉ arakukunu ’inia kumakʉnʉ. movua ’inia niarupaca rengka kamanʉngʉ takupin. paira ka’anʉ musutanpʉ kʉnʉa in, ka’anʉ kuvucʉrʉkʉ.

’una ucani taniara, makʉrʉkʉrʉ ramucu tamu. ka’anʉ cu tavara’ʉ mukʉrʉ takupin. nimatapari’i na ’ʉnʉ’ʉnai, ravi’a! kuracʉn nipu’aravanga in masiaka ’inia! maucʉng mangucunu marangʉ iisua, ka’anʉ pokarikari.

marivivini, ’una ucani taniara. tinipuru na pangka tassa kinarʉ’ʉvʉ kumakʉnʉ. tupuru na ciciri ta’ʉnʉ ti’ingai sua marangʉ. meesua ’una cu manu sua kinarʉ’ʉvʉ. manasʉ usʉʉpatʉ cenana cu. ’esi ’ʉnai’ʉnai sumasima’ʉ. araʉn manu sua ravi’a takupin makai tia ’apatʉnʉtʉnʉ.

“neni ’esi kamanʉngʉa musu?” kesoniʉn kinarʉ’ʉvʉ.

marivari manu makasi: “tia maku patakiciʉn ravi’a takupin isi, noo marangʉ cu kamu, tia siarupaca mu nuari kumakʉnʉ.”

paira mamarang maka’uarʉ kitana: “iikamu nanamu putucaua na mamarang. tumatimanaa mamarang tamna kari. sua cau makasua ia, tia parasingsingʉn kakangca.” tia aracʉvʉrʉ aratatia kita kavangvang. noo ’una cu kita manu, tuiisua cu kita cuma nukai cina, sua nipukarikaria mita, nikamanʉngʉa mita, ’esi cʉ’ʉrʉʉn mataa timanʉʉn mamanu. makananu kasu makari mamarang musu? nuari tia makananu kavangvang nguani makari kasua. imua, sua “cau” kisʉʉn ia, tavara’ʉ pacʉpʉngʉ. tavara’ʉ cumacʉ’ʉra neni sua aka? neni sua mamanʉng? kamʉcʉ kita ka’anʉ musurarai, ka’anʉ pai’e’i noo marangʉ cu kita.

有位老人眼睛老花又重聽，常無法緊握餐具而掉落飯菜，他兒子及媳婦很嫌棄與他同桌吃飯。夫妻倆拿著用瓦片做成的碗給他使用，給他的食物也經常不足而挨餓。

有天他摔破碗被媳婦斥責，媳婦對著他不停的責罵，爺爺只有低頭不說話。夫妻拿更破的碗讓他使用。後來小孫子在地上玩耍，拿著破碎的碗拼裝著。

「你在做什麼？」夫妻問小孩。

「我要把這破掉的碗黏貼回去，將來要給你們使用」。

長輩們經常規勸我們：「做後輩要孝敬自己的父母長輩，聽從長者說的話，那樣的人才會受到上蒼的祝福。」我們都會變老，成為別人的父親和母親，我們所說的話；所做的事情，孩子們都在看著；聽著。你怎樣跟長者說話，未來你的小孩也會怎樣跟你說話。我們是「人」，會思考，會觀察。哪個是錯？哪個是正確？但願我們不會經常犯錯，就不會有太多後悔。