朗聲四起

Ira ko cecay a romi’ad, romakat kako i lalan, manengneng ako ko cecay o fafakien to a tamdaw, cikeloh han nira koya malitangay to a fufu, itiya mapoli a ti’enang sato i sera koya fufu, nengneng han awaay ko sowal noya micikelohay a fafakien to raraw nira, tatapal sa cuwa pilingwa to sapalowadaw nira toya mapolinay a fufu.

O kateliian no mako i, toya ’alomanay malakapotay a mitiliday, paka’araway to kapolin noya fufu, alamitaelielif saan cangra a milaliw, Awaay ko sini’adaay a faloco’ nangra. O roma a tamdaw i, satalimaamaan sa a minengneng, pakopifalahan sanay to lakaw ko pinengneng nangra toya mapolinay a fufu, awaa:wa to ko sida’itay no  faloco’ nangra, laliw han koya fufu.

Oya sato a fufu i malitenay to, sakalomowadaw cuwa pakafilo to tireng nira a tomireng, awaay ko ’icel a lomowad. Itiya cunad sa ko cecay mitiliday a fa’inayan mirawed a palowad toya fufu, tihtihen nira ko tahefod i kafel noya fufu, licayen ho nira kora fufu, “ Nga’ayay kiso ha fufu ”? paca’of sa koya fufu, “ Nga’ayay to kako, ahowiday kiso ! ” han noya fufu a paca’of. “ Aka piahowid kiso i takowanan! ” han noya mitiliday maherek a somowal miliyas to.

Sowal sa koya fufu, “ O cida’itay kona wawa. ” saan, tatoy sato to cokol nira a miliyas.

Se:mer sanay ko faloco’ ako toya manengnengay pakayni tonini a demak, ma’orip kita itini tona tahaf no hekal i, iraay ko cisida’itay ko faloco’ no tamdadamdaw, saka o piharaterateng no mako i, oya cecay mitiliday a fa’inayan, o tatodongen no mita ko pinangan nira; oya sa a faki cikelohen nira koya malitengay to a fufu, awaay ko sini’adaay nira a faloco’, o kakapili’an to kahatira ko pinangan a tamdaw.

O tamdaw hananay i, mafokil a mapapatadotado, o maan ko epoc a malatamdaw. ’Alomanay ko kinafalah sanay to ’orip a mipa’orip to tao a tamdaw, o tadama:kapahay ko hatiniay a waywayan. Ona manengnengay no mako a demak anini i, semer sa ko faloco’ no mako, doedoen no mako ko pinangan noya mitiliday a fa’inatan.

Ano malapainiini kita to mimiming to olah anca o sida’itay no faloco’ i, makapah a maka:pah kona hekal no mita.

我走在馬路上，看見一位中年男子推倒了一位老奶奶，但他沒有道歉，或扶老奶奶起來，揚長而去。我有點氣憤，更氣的是，許多國小生也看到老奶奶摔跤，但都與她擦肩而過，或裝作沒看見。

老奶奶嘗試起身，可是沒有力氣。一位男同學過去扶老奶奶起來，問說：「沒事吧，奶奶？」奶奶說：「我沒事！謝謝！」「不用謝！」說完他就走了。老奶奶說：「真是一個好孩子。」說完，便拿著拐杖走了。

  我很感動世間還是有溫暖的，他就是模範，但也有不好的事，像那個中年男人跟國小生們。生而為人，應發揚樂於助人的精神，如果連善的本性都沒有，那你就不算是一個人。

古今中外，多少人因為救人捨棄了自己的生命，這是世間最美好的東西。今天發生的小事更讓我感動，我應該向他學習。就請讓我們人人貢獻出一點愛，從身邊的小事做起，那麽世界將會更加美好。