朗聲四起

Tosa folad ko pahanhan no kongkoan i lalood. Ya ka’ayaw no pikiloma’an a dadaya, pacici san ci ina, papihakelong to miranan talaPusong a mikihatiya to kiloma’an no niyaro’. O papacem ko pikalican niyam to kasoling. Tahira i loma’ no fofo i, ’aloman ko salawinawina i loma’ a malaholoholol. Maherek ko pikihatiya malaholoholol i, misarakarakat kako aci ina. Itiya kitohen ni ina kako to rayray no kiloma’an, pakafana’ takowanan to sakakero, samaanen ko kamay a makakayat, maanen ko wingawing no oo’, maanen a mi’iwa’iw ko tireng, miperok to oo’..., kaorira awaawa micomod i fongoh ako koya nipakafana’an ni ina.

I ka’ayaw no sefi i, papikapoten no ina kako a mikihatiya toya makeroay, cowa ka hayien ako i, macacoli kami. “Mana pacici han kako to cowa ko kaolahan ako a demak?” han ako ci ina. “Cowa pipacici tisowanan kona demak, o sakanga’ayaw no ’orip iso konini. Ma’orip kita i, o sakakaay a tayal no mita o misa’Amisay koni, marawoday to ko mihecaan no miso mansa, papikapoten kiso!” saan ci ina. “Cowa ka itini kako a lomahad!” han ako a pacoli. “O nanicowaay ko ’orip iso?” saan a mapoyi’ ci ina. “Mana pacici han kako?” han ako a milaliw a minokay.

Pisakalafian, papitanamen ni fofo kako micaedong toya nisanga’an nira a riko’. “Pafelien to ako kiso tona caedong no miso haw, songila’en mina’eng kona dafong iso tahiraen i kalitengan haw!” saan ci fofo. Cedet sa ko faloco’ to “Dafong” hananay a sowal, mana limlaen ko fofo? “Pakoda:fong ” han nira ko cae:dong aca no kiloma’an! Itiya maharateng ako koya sowal ni ina, “O nanicowaay ko ’orip no miso?!”

Dadaya mikihatiya a makakititing a makero, ya koicaway a tatelecan, oo’ ako i, salomaing sato a mikihatiya a romadiw to pikakeroan, halo faloco’ a maparihaday, lipahak. Maparikec ko faloco’ no finawlan toya pikakitikiting a makero, mapahapinang i faloco’ ko epoc noya sowal no fofo aci ina. “O sakakaay a serangawan no niyaro’ kona kiloma’an, o sakacidafong no ’orip no ’Amis kona kiloma’an, o kalalitemotemohan no kapah ato kay^ing kona kiloma’an ko kiloma’an,” saan a masemer ko faloco’ ako.

2個月的暑期，豐年祭前一晚，媽媽要我和她去參加。作業很多，卻無法拒絕。隔天中午到外婆家。媽媽帶我去祭場，和我講述豐年祭的點滴，教導大會舞蹈，我卻一點也記不住。 

會場前有一些少女在練舞。媽媽要我一起跳，我拒絕了。我說：「為什麼要逼我做不喜歡的事？」媽媽說：「這是你的義務。是我們阿美族人最重要的責任。」我說：「我又不在這裡長大。」媽媽說：「你是誰？你從哪裡來？」我望著她生氣離去的背影說：「為什麼要逼我？」 

傍晚，外婆要我試穿她做的衣服。外婆說：「我將財富交給你，你要好好珍惜它！」我覺得很震驚，只是一件祭典穿的衣服，為何那麼重視？我想起母親的話－你是誰？你從哪裡來？

晚上和大家手牽手跳舞，腰和腳從僵硬到柔軟，內心也逐漸愉悅。族人的心團結一致，內心開始明白外婆說的話。我領悟豐年祭是阿美族獨有的文化，生命因此豐富完整。