朗聲四起

“Itini i ’akawangay a tokos ko kamaro’an ako.” saan kiso.

“Itini i katihi no ’alo ko kamaro’an no mako.” han ako kiso.

“Iraay ko ’akawangay a kilang itira.” saan kiso.

“Iraay ko tiloc sanay a nanom itini.” han ako kiso.

“Matengilay ako ko caciyaw no lotong, caceli’ no fafoy.” saan kiso.

“Matengilay ako ko ngiha’ no fao, piraradiw no ’ayam.” han ako kiso.

Pasowal haca kiso, “Ma’araway ako ko langdaway a kakarayan.”

“Manengnengay ako ko langdaway a riyal.” han ako kiso pacako.

Lalecad sa ko sowal ita, “Makapahay ko panay, koheraay ko heci no losay itini, roma sa to i, nga’ayay ko faloco’ no itiraay a tamdaw.”

Hatiniay ko kakapah no niyaro’ niyam. I kaetip i, ira ko ’akawangany a tokos; i kawali i, o ’amerekay a tokos no pasawali. Awaay ko intoc no kofa itini, awaay aca ko tosiya i lalan. Cowa ka’aloman ko patiyamay, awaay ko kahadangan to laaw^away itini. Kaorira i, makapahay ko niyaro’ niyam. Adihayay ko mamangay a lalan, ma:likatay ko folad, awaay ko masamaanay a ngiha’ to dadaya. Hatoya ’olic ato ya makapahay a micongaan ko kakapah no niyaro’ niyam. Itini toya sepatay a palapatan no mihecaan hananay i, ano o pikangkangan to, o pipalomaan to, o pipitpitan to, o pina’engan to i, kahirahira sanay ko taliyok no omaomahan.

I kacanglahan, nengneng han ko omah, adihay ko kohelaay a falo, ira ko facacenal ato ’adipangpang a maefer i omaomahan, ma:kapahay a nengnengen.

I lalood, ya sifaloay to kohelaay a dateng, malatayhiay to; mansa sakangdaw sa ko panay, ma:kapahay. O maomahay sa i, sasino’ot sa a maomah, tada o marora:yay to a maomahay ko mira.

I tiposan to i, towic sa ko heci no panay a mahepik, hato ya ekim ko kalikat nira. Feliw han no fali i, samiyamiyat sa a matedi’, hato mipakitohay to kakapah no liomah.

Itini to i kasienawan i, o ’asisiw to ko ma’araway i omaomahan. Misacikacikay, misatakotakod ko kaemangay, anca mitamekay to konga itira.

Pakafana’en nira kita a miolah to serayan, limela to kinaira. O kakalimelaen no mita kona nga’ayay a kaitiraan, o sarikoray a paseraan.

描寫與他人對話中展現的故鄉風貌，從山林到溪流，從天空到大海，彼此雖住不同地方，卻同樣擁有自然的美與純樸的人情。故鄉位於中央山脈與海岸山脈之間，四季分明，各有特色：春有油菜花海，夏見翠綠稻田，秋賞金黃稻穗，冬見稻草人與孩童嬉戲。文章展現出濃厚的鄉土情感，強調自然之美與人與土地的連結，並呼籲珍惜、保護這片純淨的後山家園。