朗聲四起

Itini i rakat no paytemek no ’orip no tamdaw, ira a maemin ko kacifaloco’ nangra. Ano mato’as to kako i, nanay matira matira kako a saan. Iti:ya ho, ira ko tada citanengay a kapah, mangalay cingra a mikikaka to cimacimaan a tamdaw, milakowit to fana’ no tao i masamaamaanay a demak. Nanay kafana’an no tamdamdaw ko kalahakasi no mako saan ko harateng. Nikaorira, mata’elif to ko pinapina no mihecaan, so’elin to, wata: ko fangcal, mareko to ningra ko masamaamaanay a demak, nika o taneng nira haw i, awaay ko nikatongal to mamamamang aca, sacanaar sato ko faloco’ nira. Yo cecay a romi’ad, tayra cingra mitengil to sowal no citanengay a singsi, ca’of sato koya singsi, “ Tata! Talalotok kita, ano mangalay kiso a mafana’, tahira to i tokos no lotok ta mafana’ kiso. ” han nira.

To dafak sato, lomowad to cangra a talalotok, nika nengneng han ko lalan, adihay ko tomeli’ay a fokeloh noya lotok, maenep ko tamdaw a pakanengneng. Paka’araw cingra to kaolahan nira a fokeloh i, paroen ningra i sofok ta koyoden nira.

Cahocaho katomes koya sofok i, caay to pakakoyod cira. Sa langiwngiw sa a somowal, “ Singsiaw, ano koyoden konini haw i, caho pakatahira i tokos no lotok, caay to pakarakat kako. ” Pamotek han nira minengneng koya singsi. “ Hai, iri maanen hakiya? ” han noya kapah a milicay. Seli’ sa ko pising noya sings a matawa, ta sowal sato cingra,“ Pateli han! Ano koyoden koya fokeloh i, maan han a talalotok saw? ” han noya singsi a mipalicay.

Tengil sato koya kapah to sowal noya singsi i, mato talipa’elalay ko faloco’, ta tangsol sa miaray toya singsi. Maherek miaray toya singsi i, piyoc sato ciira miliyas. Ikor to noya romi’ad i, saro:cor sato cingra a minanam to nananamen. So’elinay narikay ciira a mafana’.

Orasaka, itini i rakat no ’orip no mita, ano o maan ko mi’aliwatiday toya pafaloco’an no mita haw i, kafana’ kita. O maan ko sasawaden, o maan ko rarepeten, aka pisatosa to faloco’, pame:tek han a misa’icel a mireko^ koya kacifaloco’an, ta malakowit no mita ko lalakowiten. Ano matira ta pakatangasa kita toya satakaraway a pafaloco’an no ’orip ita.

每個人都希望長大以後能實現理想。有一位年輕人十分聰明，他想在各方面都超越任何人，成為一名無所不知的科學家。數年後，他在許多方面做的都非常好。 

可是，他的智慧一點都沒有增進，他很懊惱。一天，他向一位大師求教。大師對他說：「我們去登山，到山頂你就知道該如何做。」

山上有很多明亮透澈的小石頭，每見到他喜歡的石頭，大師就讓他裝進袋子裡。沒多久，袋子裝滿了，他背不動了。他說：「再背，別說到山頂，恐怕連動也不能動了。」大師微微一笑。「那該怎麼辦呢？」他說「該放下。」大師笑問「那為什麼不放下？」

年輕人一愣，忽覺心中一亮，向大師道謝離去。之後，他一心做學問，進步飛快。其實，人只要心中鎖定一個目標，並為之堅持、努力、不放棄，就有可能登上人生的高峰。