朗聲四起

Tama mu rudan we smkuxul riyung mosa lmiqu ma murux naq taqi behing neepah, ini hari eniq alang, kika ini mu hari tai ka meniq alang. Rbagan ciida, ini osa lmiqu ka tama rudan, kika desun kuna tama bubu mu, mosa nami neepah qmita tama rudan mu.

Dehuk nami behing neepah, rwahun mu ka neluk na, ga mtahu puniq ma mtaqi qlapo ka tama rudan mu. Pllayun mu ba qmita we “Daha qapan papak paru”, sklui ku qmita “Daha qapan papak paru!” Kika mtaaguh ku mosa tmutuy tama mu rudan “Tama rudan! Tama rudan! Nii miyan meyah qmita isu wa!” Smiling ku, “Kedu ba knpruwan ma mknedux ka qapan su papak ha?” Mesa ku smiling.

Mtutuy tama mu rudan ma mqaras bale, dooyun na baga mu ma desun ku na tloung siyo rqeda. Rngagun ku na, “Kndalax naq sbiciq ini ku ksapic ka yaku, kiya mknedux ma paru qapan mu papak”, smiling ku dungan, ma su ini baruy sapic? “Uka bbrigan sapic ka cbeyo, ini ksapic kana gnxalan mu uri. Rrih mu so sapic ka qapan papak, netun knsapic de, uxe ku pkela mkkesa dhenu” mesa.

Rngage su mu kini ha, so ku isu knparu dige, ani maanu ini mu kcugi, dapin papak mu kana ga neepah ma lmiqu nii, so bale pngerah karac ma waso qhuni kneegu na. Diyan mttilux hido we, so ku ba runge mosa mdakil cida qhuni baro, niqan dapin mu kana cida qhuni baro duri. Keeman lmedax paru idas de, mosa ku smnegul tama mu remux lmiqu migin camac. Mbeyax ku bale smdurak pada, miric ma boyak, kika niqan dapin mu lmiqu hini duri.

Eluw oosa neepah ga tkuyan macu we, ddaun mu mkkesa klaali, mosa ku ma meyah ku, mkkesa ku ma tmalang ku dungan, kika rmabang egu dapin mu ga hiya. Mbahang ku kari snrnuwan na tama mu rudan nii, mkela ku mesa uka sapic ka ncbeyo, ani naq mkkesa, milo ma tmalang dheran hini.

Uxe duri we bobo speriq ma bobo btunux, ini kesa ani maanu qapan papak na. Rudan ta cbeyo we ini ksapic ka dheya, ngalun daha dnamux karac baro ma ani inu niqan dapin daha. so nii leexan riyung ka lnglungan daha ma mqaras ka meniq lmiqu hini. 

爸媽帶我去工寮看爺爺。爺爺正在床上睡覺。我看見爺爺的「兩個大腳掌!」。爺爺起身，帶著我坐在火爐旁說：「爺爺從小就沒有穿鞋子，所以我的腳掌才會又大又厚！」我問：「您怎麼不買鞋子呢？」爺爺說「以前沒有賣鞋子，我的同伴也都沒有穿鞋。所以，我的腳掌取代鞋子，我穿上鞋子反而不會走路啦！」

從前部落的老人家是不穿鞋子的，天空好比自己家的屋頂，屋外的任何地方一定有他們的腳印。祖先就是這樣輕鬆、愉快地生活在山上裡。