朗聲四起

maruaku lika’a kaiu umiiapʉ, micikiri ahlahlamani miararuma, maniakuaunana tiapiliaku taluavaʉlana pasamia, umaru upatʉ pakiaturua hliutungusana likihlina, puaili mahlukua arumukaku miararuma, marunana uka’aka atʉatʉhlʉnga, marunana ausiaku puaili apariva ina’a, mavacangʉka tʉkʉ.

atʉhlʉngʉakuku hlamuna umaria aisa, mʉcʉkʉhlʉ mahlukua ikatumahlana, matumuhluka likihli hla tumahlʉpʉngʉ suka’ʉrʉcʉ, ihlaisa aucaucanika lalangica salia, mara’aratingicuka langica, ucanicuka hlisahlikua tahliaria, miungu ari’ahlani sasaruana, umahlikua ari’ahlani cucu’u, marunani ucanika makʉrʉkʉrʉ hla muruahlʉahlʉka tʉkʉ, macuaku marun salalikihli musasala ia, pakiturucikia vahliungu, rataʉsala’a kima’ana, mutatuatu kukia musasala marun ariatʉkʉrana, anipakiaturua manga’acu mʉmʉaka sikuatitipa, ausicuamu kiu’u hlitucucucu’uana picʉpʉngʉ kutitipa.

ucani tarʉanaku ucani ihlakuka cucuvuvulunga, piangahla laʉlaʉviku ngahlaku, tʉkʉhlʉaku ami maci maluliri, hlamuna ku takuacahlia akuisa kituturu kariku, inicikia kumacahlia, musuturuisana hlamuria tukucuisana, aramuamuaricu kucua kuatimahla, cucu’usumanʉ, tʉkʉhlʉa kari ku mi aramuamuarʉ kupautuahlangi ihlaku takacicihli, pi’ahlingu piaiaili takacicihli, ngahlaisau? iniuhliangahli mʉcʉkʉhlʉ? akukua maruka uakikilimi kiapuhluana rumahlaʉ tumitamahla “kukia asapu kariu takacicihli, kukia asapu vungukau, mataingalʉ kuasapu ngahlaiau” kuhlaisai, tiapiliaku puaili miararuma makiaili takacicihli.

tupuru likihli puaili miararuma, talaluihli cingarʉ ausi tarakirikirimi misainina, taramahlʉmahlʉngʉ, aucaucani caalʉ aucauacni hluhlungu, aucaucani hlipatuaiiailia, aucaucani palungana kiu’u,araatʉhlʉngicuaku, murumitacu ahliacuvungaku, ihlaisacu miararumaku, maruka cucu’u makuvau ngahlaku, Aapʉ puailicui? pautukarahlaku, mananicuakuiau.

我在外求學，是班上唯一的原住民，同學們說，我說話好奇怪，我想跟他們做朋友，漸漸的，再也沒有聽到別人說我說話奇怪，但我漸漸不認識自己。我在迷霧中找尋出路，一直聽見「不要忘記你的語言；不要忘記你的文化，更不能忘記你是誰」我選擇了回到部落，重新找回自己。

在回鄉的車上，望著車窗外，我細看每座高山、每條小溪、每塊田地、每棵老樹，記憶一幕幕出現在我眼前，這裡就是我的部落，突然有人叫我「Aapʉ！你回來了？」原來我在這裡。