朗聲四起

izua za kasiw a tapaw i kulakula ta gadu, na kemaizua maraljak a sizi.Qau, rinukuz a kilalaing na kina za aljaljak a sizi, sa kiseljaseljng ta qadaw a meqaca timadju.

izua ka itaqadaw, kiljavaranan na kina azua aljaljak a sizia, “ lja u aljak, meqaca nga sun, uri patagilj anga sun a kicaquan a karakuda,kicaquan anga sun a kitjukacidicidilj. iniyaka en a uri paljelalaing a kilalaing a patjeramaljeng tjanusun. ”

azua aljaljak a sizi,dremequdrequng sa tevelavela,“ ui, nanguaq! sa anema uri tja kudain nusauni a qadaw? ” ayain a kina a mayatucu, “ satjezu anan ca matjaq a camel a pasa tjay sa venan ” qau, kavicen a camel sa kipusauy a kina, sa vaik a pasa ta kinayzuanan na venan.

nuri semata tapaw na venan, uri kjezaya sa kilasung ta tagaduan sana djaljudjaljun a ljaljak a sizi.manu, ka djemaljun timadju tua kulakula na gadu,ljemeker a venarung, “ ua! vavaw aravac a gadu, tuki en a uri makaljezaya kemuda? ”

secevung ta kuning sa kivadaq, “ pay u kivadaqay sun turi tja pakaljezayain sa kilasung taycu a gadu? ” tevelain na kuning, “ maqati

aravac! pudrusa,putjelu a en a ljezaya sa kilasung nu itaqadaw lja! ”

vaivaik sa kinemnem a kedrikedri a size,“ maru ljiyavavaw ca gadu! iru u paqati a puliyaw a ljezaya? ” ljemengljeng ta ljaljak a vavuy sa kivadaqaqi a kirimu,tevelain a vavuy, “gamagalj a ravac,valjuti tu maruqu a en dry! ” ka lemangda sizi, kirimu a cempeliu ta qulu sa cikel a sema tjumaq.

Pucan a kina tu semaqumaqamaqan a aljak a sizi, kivadaqan, “ aku su sicikel a camel? ” temvela aljak a sizi, “ ina, u sipagalju a ljezaya gadu, aya kuning, ljakua,gemagalj aravac aya vavuy. sa nu u tanguin a gadu,vavaw a ravac, avan nu u sicikel a sematjumaq.”

Galjuin a semarunguaq a rukay a kina, “ maya kilangda paqeteleng a kay na qaliqali, kiicaquan itjen a venarung tana pacengceng a tja kudain, vaiku anan a paqayam a mumalj. ”

a kedrikedri a sizi na kirangez tua sikisamuljan nimadju, ljaki lemulululu a zalangezangan nimadju, na mitemezengan sakamaya, vililj anga si djaljunan a kinavic a camel a pasatua kinaizuanan na venan.

山腳下有間小木屋，屋裡住著山羊媽媽和小山羊。有天，山羊媽媽對小山羊說：「孩子，你要學會獨立自主，媽媽沒有辦法照顧你一輩子！」小山羊回答：「好呀！那今天要做些什麼呢？」媽媽說：「你先將這捆青草送去鹿先生家吧！」小山羊把青草背在肩上，向媽媽道別後就出門。

小山羊站在山腳下，心想：「山這麼高，不知道爬得過去嗎？」這時候碰到小白兔，小山羊就問：「這座山可以爬過去嗎？」小白兔說：「可以，我每天爬兩、三次呢！」小山羊邊走邊想：「這山這麼高，怎麼可能一天爬這麼多次？」這時看到小山豬，牠趕緊過去問，小山豬回答：「很危險，我差一點滾下來呢！」小山羊聽完就馬上轉頭回家。

山羊媽媽看到小山羊進門，就問：「怎麼又把青草背回來？」小山羊說：「小白兔說很好爬，小山豬說很危險，山那麼高，實在很害怕，就回來了。」媽媽說：「不要盲目聽別人的話，要學著判斷該不該做，再去試試。」

小山羊流著汗、靠著努力，把青草送到鹿住的地方了。