朗聲四起

miana ’una kani tacini cau sarunai, cucuru cu marangʉ. tara’arapa cu nguain tamna vo’in. maraa ka’anʉ cu kavangvang akanangʉ tʉk in. ka’anʉ cu tarasangai makʉrʉkarʉ ’ʉvʉ. paira noo tupuruin na pangka kumakʉnʉ ia, ka’anʉ cu tavara’ʉ panatʉrʉ mukʉrʉ siakʉnʉ. paira ’apatapari’i na pangka uru, mataa camai. noo kara’aauin ia, paira kavangvang miciri sua ’aau. manuin mataa nipu’aravangaa nanakʉ, puaka ’inia. muruvuarʉ arakukunu ’inia kumakʉnʉ. movua ’inia niarupaca rengka kamanʉngʉ takupin. ’apusikarʉ kʉnʉa in. paira ka’anʉ musutampʉ uru camai. ka’anʉ kuvucʉrʉkʉ. aka cʉpʉngʉ in! paira muru’ʉsʉ’ʉ cumacʉ’ʉra takʉnʉa pangka.

’una cani taniara. makurʉkʉrʉ ramucu in. ka’anʉ cu tavara’ʉ mukʉrʉ takupin. tapari’i takupin. ravi’a! kuracʉn nipu’aravangaa, masiaka ’inia! maucʉng mangucunu marangʉ iisua. ka’anʉ pokarikari, ka’anʉ maa tarasangai uma’angʉrʉ. pu’a kinarʉ’ʉvʉ mastaan ka’anʉ rangrang takupin. niarupaca karu kamanʉngʉ. tia siarupaca in kumakʉnʉ uru. marivivini, ’una cani taniara. tinipuru na pangka, sua tassa kinarʉ’ʉvʉ kumakʉnʉ. tinipuru na ta’ʉnʉ ti’ingai sua marangʉ. ’esi ciciri ni pangka kumakʉnʉ. ’una manu kinarʉ’vʉ usʉʉpatʉ cenana. ’esi ’ʉnʉ’ʉnai sumasima’ʉ. araʉn kee ravi’a takupin ’apatʉnʉtʉnʉ. “neni sua kamanʉngʉa musu?” kesoni ’inia kinarʉ’ʉvʉ. “tia maku ’apatakicin ravi’a takupin isi, tia siarupaca iikamu tassa noo marangʉ cu kamu.”

aranai takananga meesua. ’apaco’e kumakʉnʉin marangʉ, ’una matapari’i uru, ’una miciri ’aau. ka’anʉ cu pokarikari kinarʉ’ʉvʉ iisua.

paira tumatuturu mamarangʉ mita. sua ’esi kamanʉngʉa mita ia, ’esi cʉ’ʉrʉʉn kavangvang kakangca. mataa sua putukikioa mita ia, ’esi cumacʉ’ʉra kavangvang mamanu. tia kiatuturu nguni. imua, tia kita matangiri! ’itumuru vo’in ’esi cumacʉ’ʉra kitana. maki ’ʉna isi, kinarʉ’ʉvʉ tamna sipungaringari, ’esi kiatuuturu ’inia nguain tamna manu.

有位老人，眼睛老花、耳朵重聽，用餐無法緊握餐具，而掉落飯菜，喝湯也會灑出來，他的兒子媳婦嫌棄與他同桌吃飯，給他瓦製的碗，所給的食物經常不足，他非常難過。

一天，他無法握著碗，碗破掉了，被媳婦斥責，他只能低頭嘆氣。夫妻給他木製碗吃飯。

他坐小小的凳子在角落用餐，四歲的小孫子在地上玩耍，拼裝著破掉的碗。

「我要把碗黏起來，將來給你們吃飯。」

夫妻聽到他說話，震驚地哭起來，立刻牽著老人家帶往餐桌一起吃飯。

從此雖然老人家仍會掉飯菜、灑湯汁，他們也不說話了。

人在做，天在看，小孩子也看在眼裡，他們會學習模仿，所以我們要謹慎。