ikuwing nanaq manahahiyaw ’i’ humakay cku’ gabiyan ka hani. aqih cubalay ku’ kisiliq mu. ukas a’ rawing mu ru ukas a’ capaang ka balaiq na’ rawing mu uwiy. gihak ru mawxa’ ku’ inlungan mu. mikikiya ku’ itaal muwah ’i’ gumualu’ cku’ inlungan mu.
humakay cku’ lahulahu ru gumisuna’ cku’ giqas na’ kongcih. balaiq tikay ku’ kisiliq mu la. maki cku’ halhul na’ buwating na’ cumiax ga iglag cubalay ku’ kisiliq mu. manhahiyaw ’i’ sumibayhu ru cku’ raqinas ku’ tikay ka bayhu. sikabalaiq na’ hihihi’ mu. mikimaki kuwing runi kari’ariax.
ini ka’ingasug, mabuwinah kuwing cku’ inuwahan mu ka raniq. asikina ga ingasug ku’ hinakayan mu ru micuwa’ ka mabuwinahbuwinah lawwiy cku’ inuwahan mu cu sawni. talan mu ga matukari’ kuwing la. lungulungun mu ga ara’ruwa’ kuwing ma’icug. lungulungun mu ga ara’ruwa’ kuwing ma’icug. sibayhu ku’ gihak ka bayhu ru asi kuwing ’i’ mabilbil. asiga humawb cku’ baqni’ na’ hihihi’. ini ka’ingasug ru asi mu ga talan mu ku’ qalimu na’ itaal. manakuh kuwing cubalay. micuwa’ mu ka talan asin ku’ hani pisa? sibayhu cku’ siyatu’ ru abag na’ tunux ku’ bayhu ru asi kuwing kabilbil. tiku qalimu ka yani ga asi matagpawng la.
ini mu baqi’ cu’ riax ka kintaliyum mu. baqun mu la cu’ ini kuwing qabaq ’i’ gumisuna’ la. baqun mi la cu’ masasug ku’ kukuy mu uwiy la.
ini ka’ingasug ru balaiq ku’ kaal. ukas la ku’ manakuum. makahtu’ ku’ buliqu’ ru buwating. ini pasibayhu uwiy la. yani la ru baqun mi la cu’ maki kuwing cku’ balihu na’ imuwaag mu! gawahan na’ yaya’ ku’ balihun ru talan kuwing niya’. kalun kuwing niya’ maha’,“ ulaqi’! nabuwibuwi tagimuwaag ga, balaiq niqun ku’ tinahuk mu ka tinabiq la. yani ku’ nagaun misu’ ga! ” cku’ hani la ga matanah ku’ kakulu’ na’ rawiq mu la. yani kuwing sialax ku’ imuliq ka inlungan muwani kuwing kumaal nanaq.
夜晚,我獨自的漫步著,心情煩躁。我沒有朋友,更沒有一個知心朋友。我寂寞,內心的世界永遠那麼,寒冷,痛苦。渴望有人撫慰我的心靈。
來到樹林,呼吸着新鮮的空氣,讓我的心情舒暢了許多,沐浴在溫馨的月光裡,讓我心曠神怡。微風輕輕地吹在我的臉上,讓我感到十分清爽,我想一直待在這裡。
過了許久,我原路返回。可是走了很長的時間,發現自己又回到了原處。我感覺自己迷了路。我越想越害怕,越想越恐懼。刮過來的冷風凍得我發抖,有一種寒風刺骨的感覺。過了一會,我好像看見了人影,我十分驚恐,為什麼我能看見呢?接著一陣風吹來,把我的衣服,頭髮都吹亂了,我嚇得直大哆嗦,而影子竟消失不見。
我就這樣呆呆地站立者,默默地注視着四周,樹林裡陰森可怕,所有的影子都像一隻隻的魔爪,伸向了我,我感到無比的害怕。接著烏雲遮住了月光,天空慢慢的變暗,最後暗到伸手不見五指。我想要呼喊,卻發現自己發不出聲音來。我開始拔腿狂奔,不管一切,死命的往前跑。一邊跑,也一邊唸著「上帝救救我…」。
突然之間,天氣好轉,烏雲散去,星星月亮都露出臉來,風也漸漸地停了。這時,我發現自己已經站在了家門口!媽媽打開門,看見了我,對我說:「孩子!快進來,我煮好了湯圓,正等著你回來吃呢!」這一瞬間,我的眼眶紅了,我沉重的心也洩了下來。