朗聲四起

pahluaili hlita’iara, pahluaiailia tʉkʉ. ausi puailimana mavacangʉ hlitakumia.

mavacangʉ vahliungu anii sitaluavaʉlʉ, ausiamu lamuru turukukana murumita parana umiapʉ, kiʉlʉsʉaku tukucuna ma kitʉravahlita arupakakari, mʉlʉmʉlʉmʉ maru cacihli murumita ahliacuvungunaku, kupatarʉkʉhla arasirangʉ apututupu tipusa sasaruana, macarʉmʉa sapahlʉ, takuacahlia pakiaturuana pasakulai makari ’arivungua hlamamaisa.

kumita pakiaturua aunana pasalangʉlangʉ, ausicu malaiahlu ina’a, maiatuhluhlu ihlaku hla tumasisasangarʉ kari, aariaari, umarumia pakiaturuana pasamia sitaluavaʉlʉisa maiatuhluhlu ihlaku, marapihli ihlaku kihlamuhlamu pahlumiamia hliparahlivua. marua laʉlaʉvʉ usumanʉ muluaili amihla:ariatʉkʉrana maru cacihli ina’a, salia maru cacihli ina’a.

ucanicu vulahlʉ rumahlaʉ makari ihlakua pakiaturua “ aramahlingicui sapahliu? ” “ aramahlingicu, sia’ ʉ’ ʉraisamana pakiaturua sipaiatuhluhlau ”.

pakiaturua, ihlauia mavacangʉ pahluailiaku.

回想往事，心裡的時間在逆轉。彷彿又回到了從前那段美好的時光。

伴著清脆的下課鈴，我們像一窩小雞湧出教室，我和朋友在走廊聊天，突然有人從我的眼前出現，來不及躲開，就被撞倒在地上，腳踝非常的痛，老師得知後立刻給父母打電話。

看到老師這樣辛苦，就好像媽媽一樣。對我的照顧和安慰的話語，日復一日，老師用自己的休息時間照顧我，為我講解因為受傷後而落下的課。同學有時也會羨慕的說：「校內一個媽媽，校外一個媽媽。」

我希望可以快點回到學校去，這樣就可以跟同學一起讀書。

一個月後，老師親切地問我：「你的腳好了嗎？」「好多了，謝謝老師的照顧。」

老師，您是我美好的回憶。