朗聲四起

I pa’uripan awaay ku rumud a kapah sananay nu demademak, u nisimsimantu a cacay kiyari, u nika’urip nu nimanima si caayay katangasa nu demak, mahaen ku ‘urip nu aniniyay i hekal. Raecus ku masatamdaway i raru:mtu a ma’urip, anu mahaen mitungalaysa a cacay tu nikalasawad nikaraecus nu ‘urip. Mahaen kiyari ku nikuku, nidudu tu adihayay a maan nu ‘urip, caay pakahemhem ku balucu’ tu adidik aca nu patelac a simelang, a madebit a caacaay kalipahak.

Nika kita u ma’uripay i hekal, adihay ku lemed atu caay kalemed, sulinay ita tu wari ku pa’ayaway a patahekal,a patelac, a pakaruwaruway. U ’urip hananay, ira satataakay a sasimsiman, u ‘subuc “namakayra i nipa’urip nu wama atu wina a si’urip kita caay haw?” Kana awaay ku mahaenay a nipabeli titaan tu sapa’urip a ira ku maan, awaawaay tu. I pa’uripan u satataakay a sipun nu mita, u ‘patay kiyari, “anu katangasaan tu a maanen a caay pabeli, a panukas tu ’urip nu tireng, caay haw kaw satataakay a lasawad a sipun nu mita.”  Ina satataakay a nikalemad atu lasawad, caay pakakamel, kabana’ i nu mita.

U maan saw ku kasimelangan, ku caculien nu mita tinapa’uripan.  Sakilemal han a miherek tu dademaken nu tireng, sakapah han ku kangalayan a miherek dengaytu. Nika u tamdaw hananay caay pakatangasa tu tadakapahay nu maan a demakan, sisa a maanen nu tamdaw a caay kapatelac, sisa akaa’ pacici tu tireng a mangalay a awaay ku raecus atu patelac, cima nima ku caayay katangasa’i ku demak. Mahaen ku ’urip nu mita u ma’uripay i hekal. Awaay ku cangu’ut tu ’urip atu lasawad nu caay kaherek nu nademakan atu ka’ulahan. Sadimel han nu mita a midemak a misatamdaw, sulinay, awaay kiyaru ku caayay kapatelac, awaay ku nikikapahan a midemak tu sakay tamdaw , sulinay, awaay ku kapah sananay nu nika’urip nu tamdaw , ira aca ku nikatalikulan nu nisimsim atu caayay katesek nu nademakan, sisa a maanen a caay pisulikul a mararum a talikul ku nisimsim hakiya. Sisa mamana:tu caay kaedem nu nademakan a sakapah han tuwari, matiya mapacekil tu kubalucu’ a misadimel tu wayway a nu saka’urip i hekal. 

強調人生並不完美，完美只存在於理想中，現實生活中充滿了遺憾。過分追求完美會讓我們忽略現有的得意，反而造成更多的失望與遺憾。短文指出，人生最大的得意是生命本身，而最大的失落則是死亡，這是無法掌控的事實。因此，我們應該珍惜生命，並且接受生活中的不完美，不必對自己要求過於苛刻，因為人無法避免犯錯，遺憾才是真實的人生。