朗聲四起

Makasimsim hen kaku tiya saayaway nu maku a talalutuk, mamelaw kira nisanga’an tunu kilang a luma’, samihemiheca saan a sisuledan sisa matahepu tu nu suleda kira badahung, kiya sinisanga’ tu luma’ i tarakaway a lutuk hakiya? Nima a nisanga’an hakiya? Kiya misanga’ cira, u sapimaan nira? A cima hakiya ku papalitaan? Cima ku paca’ubay saw? Suelinay awaay ku maru’ay tira luma’an, awaay ku tayniyay, a cima ku maru’, iraan a cacay u mitaelibay a talalutukay, a itiyasa a ira ku maru’ay.

I matini saburesak saan ku suleda, atu salangdaw sananay a madicemay a kilakilangan, naytuya a masadak,saremiremiad satu kaku i tila tangasa i matini… Sulinay pamananukas aca kaku a tayni. Ira suleda mahaen tu ku nikahetik, karemasak i tuetuemanan a kakarayan,ira kilang satu tuku saan a temireng, awaay ku engiengiw aca, sulinay araw sidemak tu waca! Na awaawaayay ku maru’ay a luma’ tanengal tu. Iyah! kiya mahaen hakiya, tadamatenestu i tuetuemanay tu a lutuk, irasa ku tanengalay a maanen a caay kabahal kapaaw hakiya! Sisa aluman ku mangalay a mimelaw sisa rinuk sa amin, kayhaw sademsem diheku a melawan nu heni kira tanengalay, sisa aluman kira aadupan tuku saan a madiku itila a mabuti’…

Tucila sulinay macidal ku remiad, tumatini “pung” sa kira panan a mabuhat, sadak sa namaka lalabu kira tanu ngisngis sananay a babakiyan, situper sa tumeli’ sanay a muhetingay a tuper, sibuduy sa tu balaku, atu pungsi, mirapet tu sasuritan, sisapisurit sa apuru’ay,matenes tu a caay sipisurit, cima cira? U itini’ay a ma’urip a tamedaw hakiya? U mimaanay cira a tayni? Awaay ku mabana’ay! Tuya labii’, sacacay saan kira babakiyan a maru’i ngangiruan, a misimsim tu maan hakiya, malingatu tu a pabaliwsa a misimsim, cacay tu cira hakiya u ma’uripay tina pa’uripan, tunamahaen araw simikungkungay.

Satuku satu kira matu’asay a misimsim,a tayra a mibuhat tu panan. Buhat kawsa araw mapacekuk, awaay ku engiengiw aca nu hekal, u suledasa atu kilakilangan, tawa sa kira matu’asay, liyut sa a miedeb tu panan, micumud i luma’ miliyaw aca cira a misimsim. Tueman hen ku remiad, pacici hen ku suleda a materak, iraan tu u likat nira luma’ tu micidekay misalikalikat tu i lutuk ku suleda.

記得第一次上山時在一處標高的山上，看到有一間沒有人住的小木屋，由於終年積雪，所以屋頂永遠都被白雪覆蓋著，而為何高山上會有小木屋呢？

又再次重返上山時，大雪像往常一般，從黑暗的天空不斷的落下，而那些針葉林也靜靜地佇立暗中，但神奇事情發生了，原本無人居住的小木屋竟發出微微的亮光。

因此吸引了許多充滿好奇心的動物去圍觀，或許是光亮帯給牠們一種温暖的感覺，所以就有一些動物就在小木屋旁靜靜地沉睡了。 

隔日，天氣突然放晴，這時小木屋的門開了，裡面出現了一位滿面鬍子的老伯，他是誰沒人知曉！那晚，老伯靜靜地坐在火爐前沉思，慢慢地他開始想像，是世界上唯一的存活者，此時突然傳來敲門聲，老伯在門開時嚇了一跳，因為外面並沒有任何的人或動物啊！只有滿天白雪和沉靜的森林，這時老伯莞爾一笑，轉過身把門带上，回到屋裡繼續沉思。天還是很黑，雪依然不停地下，唯一和平常不同的是那小木屋發出微微的亮光在白雪山中。