朗聲四起

Rmnngaw ka baki “Mkeaki ku da, mkmowsa ku qmita sapah mu gaga kska dgiyaq.” Maspat kmxalan ka hngkwasan na, maxal tru hngkwasan na siida do tguhuy mnswayi na musa tbarah mniq paru alang, qmeepah, mstrung, tnquli laqi, msblaiq bi ka kndsan na, yabi saw kingal hngkawas brah na siida, saw sklwiun, mnarux gusug ka hiya da.

Keeman siida, tbasaw pusu qhuni ngangut sapah ka hiya, qtaan na ka karat baraw, lmhang bi ka idas ni ppngrah, siida, psbrnahun na lmnglung ka jiyax seuxal, ini bi pstuq ka qnaqih kuxul na,“Ida gaga hiya ka seejiq na hug? Ida nkiya ka seejiq na hug?”

Jiyax sayang, empsteetu dgiyaq mowsa qmita sapah na ka baki, ana yaa taxa bi, ida mrmun bi musa, smbsban bgihur ka qhuni harung, saw uyas ka hnang qsiya ayug, lmnglung ka baki, ida yaa saw nii ka uyas sngkgulan baraw uri msa.

Mshshas cih ka hiya, kiya ni qtaan na ka huda pngpung dgiyaq do wada pktasaw lnglungan na da, duri ni pkmalu balay kuxul na ka knsyangan karat, ana yaa naqih daan ka elug nii, ssaun na o thiyaq bi uri, dnengsan lnglungan na o, ida mu bi dhqun msa ka baki nii.

Kiya ni psbrnahun na lmnglung duri ka jiyax seuxal, wada malu hari ka qnaqih kuxul na, klaun na pdalih balay ka nhdaan jiyax da, uda babaw dxgal o wada na dhqun kana uri da.

Mkleelug meuyas ka baki, saw nii ka uyas na “Krpuhan siida, empaa ku hidaw prdax dgiyaq. Misan siida, empaa ku bhgay huda tqliwaq. Mgrbu siida, empaa ku qbhni cyiuyas ptutuy sunan. Keeman siida, empaa ku ppngrah kmlawa sunan.”

Dhqan na ka sapah na kska dgiyaq sbiyaw da, meuwit ni tkkran ka btriq na, ana yaa saw kiya ida mqaras bi ka baki nii, yaasa wada na dhqan ka dngsan na.

Keeman siida, hiya nanak ka gaga sapah kska dgiyaq sbiyaw nii, psbrnahun na lmnglung duri ka jiyax seuxal, wana qaras ni msblaiq ka lnglungan na, tmpnu btunux mtaqi ka hiya ni mspi talangan baraw tnqian na siida.

老人說：「我老了，我想回山裡的老家看看。」他八十歲了，三歲時隨著兄弟姊妹搬到大都市住，在那工作、結婚、養兒育女過著幸福的日子，一年前得了不治之症。今天，老人要爬山去看他的老家，他獨自一人前往。他爬得有點喘，但當他看到山頂上的白雪時讓他心淨如雪，天空美得讓他心曠神怡，雖然路途坎坷又遙遠，傍晚了，他一個人在山裡的老家，他想起往日時光，心中只有平安與喜樂，他枕著石頭，在睡夢中夢見了天堂。