朗聲四起

O sakaciepoc i rakat no ’orip, cowa ka itini i rarongocen to kihecod ko niharatengan. Ano pakayni han i sakaciepoc ko kasasowal to cecay kasini’adaan a tamdaw ano han i, tahira aca i da’oc ko kafokil nira toya nikiliman i sakafana’ to minanayan no faloco’; tahada’oc aca ko kafokil to painian no tao cingra to cowa ko mamarawis nira ko sakalipahak no faloco’. Itini i ’orip no mita saheto o kaira no tango’or, onini koya tadaso’elinay i rakat no ’orip hananay. Saka kita o tamdaw aka ka i roray no faloco’ a mikilim toya “lalolohen” ano haenen ko demak adihay ko katango’oran no faloco’.

Ano haratengen i, o saka adihay no tango’or no mita o tamdaw i ’orip, o kaolatek to no mita a ma’anof ko sakahatini, saka o kalita’ang no tamdaw maxera aca ko ka’iwilan, patatili’ han ko ka’iwilan ato kalita’angan, awaay to ko sasowalen, o tamdamdaw hananay cowa kaeca tango’or toya ka’iwilan a demak, cowa to pakaharateng cingra to karahekeran nira a demak. Saka, ano sowalen, o sata’angayay karahekeran ato ka’iwilan i rakat no ’orip no mita, saheto to kita ko misakawananay. 

O sata’angayay ko kinalayap i ’orip, onini to o “ kahofoc ”. Na itira ci inaan ato ci amaan pakalayap kita to ’orip, cowa ko ta’angayay kinalayap no mita konini saw? Nawhani ano awa ko kinalayap, ikor to awa ko mamemetay, onini ko litapangan nona sowal. O ikakay ka'iwilan itini i ’orip, onini to o “ patay ” hananay, ano maxera to ko hatiniay a demak, o papatahtah wasato kita to manmaanan to malayapay, halo o ’orip no tireng, cowa ko sata’angayay ka’iwilan konini saw? Saka o mamisa’icel, misanga’ a misakapah, nika kita o tamdaw tahada’oc sa cowa to pakareko to misanga’an.

Anini misi’ayaw kita to masamaanay a demak, awa ko cowa ka ciraraw a tamdaw, O ’orip hananay mahaen to mimaliay, o inanengay masakapotay ira ko kalasakan no pimali, o satati’ihay masakapotay ira ko tadaman nangra. Mansa, o sasafaloco’en no mita koya malahedaway a demak. Saka i rakat no ’orip awa ko masa’adipelay a masowal, edeng i nisafaloco’an nga’ iraay ko lalolohen, itini i ’orip no mita saheto o tango’or ko iraay, onini koya tada ’orip hananay i hekal.

人生沒有完美可言，完美只存在理想中。生活中處處都有遺憾，這才是真實的人生。人不能苦悶於那種「完美」的追求之中，這樣可能會留給我們更多的遺憾。其實，人生太多的遺憾，是由於人們過分地追求造成的，人在得意中常會遭遇小失意，後者與前者比起來，可能微不足道，但人們卻往往會怨歎那小小的失意，而不去想想既有的得意。

其實，我們人生最大的得意與失意，都是由我們自己左右。人生最大的得，應該是「生」。我們從父母那裡得到生命，不是最大的得嗎？因為沒有這個得，就沒有以後的得，這是得的根本。而人生最大的失，應該是「死」，當這一刻來臨，我們便須交出所得的一切，包括自己的生命，這不是最大的失嗎？