O kacanglahan to, sowal han no kacanglahan ko ta’angayay a lifes, “ Olili to awaay to itini ko tatayalen namo” hanira. Oya ki’etecay, si’enaway, ci’icelay, ta’angayay, ’akawangay ko honi a lifes, maemin to matalaw a misaliwsiw ko honi, awaay to ko honihoni takaw sato a milaliw. Oya halafinay to mafoti’ a kakarayan pasowal han no canglahan, ca’engawen to ko langdaway a mata iso, aka to kafoti’.

Maharek to pasowalen ho nira koya cidal, kanini hena, ngataen kako, misatapang anini a romi’ad, padihekoen ko hekal, doedoen ko romi’ad a matayal, tati’ih a maapac, tati’ih milimek a mafoti’ ”. Oya tera’ no ’orad masafeleng to, marayaray to i fafekang no ’o’ol a mitala, sacanaah sato koya kakeridan nangra a mitala, hawhaw han nira a caciyaw ci canglah, “ Canglah Canglah, samaanen niyam a dademak? ” Paca’of han ni canglah aka ka caloh kamo, aka ka tatoor kamo malacafay malikelon, patadoen no mako kamo misilsil to makapahay a romi’ad, sapater han ho namo a mitala. Marawed to ko romi’ad tefad han to ako ko keleng, pakafana’ tamowanan, nga’ lomowad kamo, pakatengil cangra salipahak sa a mitala.

Sowalen ni canglah ko ’alo, “ Ira ko pina a romi’ad, matengil to iso ko carascas a nanom i ’alo. Sowalen nira koya fanaw, ano cilacila to matomes to no nanom ko fanaw iso, itiya to i, adihay to ko mimingay a foting pacafay  tisowanan.

Roma to a romi’ad, sowalen ho nira koya manmaan a losay ato hana. Nga’ay to kamo hana mafitelak, hacecacecay han a mifitelak, faloco’ ako nanay kahirahira ko cengel no hana, maemin mafitelak tona taporo no lotok, haenen itiya ta makapah a nengnengen ko hekal. Mahalek ci canglah to manmaan a demak, aro’ sa i fafekang no rengorengosan. Matengil nira ko tawa no wawa, lalima aenem koya fa'inayan ato fafahiyan tayni i palapalaan, miwangawang to kamay a tayni cowa paka'araw.

Woy han cowa pakatengil koya wawa, itiya ira ko cecay fa’inayan a wawa, matoro’ i sera minengneng to rengaw ho a rengos, sowal sa, ira ko kacanglahan.” Oya fafahiyan a wawa ingid sa to fongoh mitengil to honi no ’ayam, somowal to ira tayni ko kacanglahan sa. Tawa sa ci canglah, cowa pakanengneng pakatengil ko wawa takowanan, kasimaa sa pakayni cangra, caka mifana’ to nitayalan ako a demak, mafana’ to kaira ako, mafana’ to kaitini ako i ngata nangra”.

春天來了，北風，靜悄悄的溜了。「春天」對天空說:「睜開你藍色的眼睛，不要再睡了」。對太陽說：「把大地烤暖和一點，今天起，早上要準時上班，不許遲到、睡覺」。

雨點兒問春天要怎麼做，「春天」說:「我會排好時間表，到時候會叫雷通知你們」。

「春天」對小溪說：「再過幾天，你會聽到流水聲」。「春天」也對池塘說：「不久，你就要漲滿水了，有許多小魚跟你做伴了」。

其他的日子，春天對各種果樹及花兒們說，「你們可以開花了，開得山坡一片花海，這樣才會好看」。

「春天」笑說：「小孩子看不見我，也聽不見我。但是從我替她們做的事情，知道我來了，知道我就在它們附近」。