朗聲四起

auyusi no tose’conza, ’enepio ci mohcula tmopsʉ ci cou mohcu na’no memealʉ homo tmopsʉ tomo moengʉ ho isi talʉi ci pasunaenva, o’a mo anou moengʉ, ’o e’a’ausnasi ta tposʉ mo maezo na’no yonghu. ’omo coni to la’u na’na ʉmnʉa ci pasunaenva, mo tohpʉngʉ homo oc’o tomo phahcuyu ci ceonʉ ne patungkuonʉ, ’o ongkosi isi yainca “oc’o ne patungkuonʉ”, isi tohpʉngneni na isi ta’usni homo oc’o to ceonʉ hote uhne patungkuonʉ, tetoeno talʉi ’e hiasi tmopsʉ.

oc’o ne patungkuonʉ, seolʉa no poepe, muni ‘o evno maakako, muni ’o mafufuengu, moengʉ ’o fafahei. moengʉ ‘o fafahei.

bohsifou ne patungkuonʉ, h’unano poepe, yopʉ co maemuemucu’u, yopʉ co mat’at’ango’u, ’ia ma panto yuho sʉchʉmʉ, ’ia ma panto yuho sʉchʉmʉ.

’e pasunaenva eni, isi a’ʉmta pa’teni na mʉ’eona no ’tohʉngʉsi homo ausuhcu noepe to oc’ova ne patungkuonʉ. hociko peelʉi ’e pasunaenva eni, tetoeno aʉsvʉta pasunaenva.

bohsifou ne patungkuonʉ, h’unano poepe, yopʉ co maemuemucu’u, yopʉ co mat’at’ango’u, ’ia ma panto yuho sʉchʉmʉ, ’ia ma panto yuho sʉchʉmʉ.

一百年前，好幾個讀過書的鄒族人很會撰寫美妙的詩歌，不只是這樣，歌詞裡所表達的文詞也非常美麗文雅。有一首我很喜歡的歌是頌讚他在登玉山的斜坡上所遇到的景象感觸。

他的歌名叫登山謠。是頌讚他在登玉山時所看到的景象，我們聽聽它歌詞。

走在登玉山的陡坡道路上，正好颳起強風，爬地松在響著，各群山在響著，松樹林的響聲悅耳，松樹林的響聲悅耳。

登上玉山頂，風勢更加強烈，雙手凍僵，雙腳也凍僵，原來是下著冰雹。 

走在登玉山的陡坡道路上，正好颳起強風，爬地松在響著，各群山在響著，松樹林的響聲悅耳，松樹林的響聲悅耳。

登上玉山頂，風勢更加強烈，雙手凍僵，雙腳也凍僵，原來是下著冰雹。