朗聲四起

Qabasang a, niang dau ka diqanin mataisqang. Uka’ang a tingmut, qanian siin sanavan. Ni’ang a vali, bintuqan siin buan santasal, madumdumang dau ka nastu ti, matusang a dalaq i mutmutan. Tis’uni tu nitu vali’an, makazhav dau ka bunun tu dangi’anani. Qabasang a, luasqa dau ka luvluv madaing, madia a ininpakaliva’an.

Haiza dau tatini bunun tunmumutmut kikilim i danum na qudan, tis’uni tu madumdum a, nitu usaduan i danum. Utan’aan aipa lukis, ismuut siin luqi tusasasaus, patataqu dau aingka tu i’isaq haiza danum. Haiza tu tas’a qanian masainguin a bununa mudadaan kikilim i danum, mabulsukin istaa ka qaungqaung, ismuquin dau ka isiata hubung, asin dau aipa quud ki danum, musqa tu niang aipa ukiliman i danum.

Munhaan dau ka bununa lukis ta masingav tu i’isaq a danum? Nii dau ka lukisa antalam. Musaupa aipa ismuuta muqna masingav tu i’isaq a danum? Lusqa dau ka ismuuta kalinluvluvun, nii amin antatalam. Munhaan aipa luqi ta luklas masingav tu i’isaq tutuza ka danum tu? Lusqa dau ka luqia tusasaus kusbai, nii amin antatalam. Musqain dau ka bunun a matutaimang.

Miliskin dau aipa tu na kan’anak kilim i danum, langat i utan’aanin i danum tu qalinga. Tupa dau ka bununa tu, na tanam aak makusia lukis maludaq i dalaq, lauqu na uludaqan i danum. lusqa tu nii aipa uludaqan i danum.

Tinliskin a bununa tu na tanam makusia batu mabatu, maaq i panadalaq a sinbatu ka a, na uka qalinga tan-aun; maaq i panadanum a binatu a, na katinpaq a danum, natan’aun a qalingaa. Tuza dau aipa tu siza ki batu mabatu. Maaq dau istaa sinbatu panhaan misqang danum, katinpaq a danum, madaing dau ka qalinga tan-aun i duma masabaqang tu miniqumis, tinquza amin a luksi,ismuut siin luqia. Muqnang dau ka bununa mabatu a, taisanduun istaa ka sakut, man’iiq a sakuta tu’ia. Maaq dau ka qalinga a sauhaan diqanin, santaisqang a diqanin. is’ukain dau ka mutmut siin dumdum. Usaduanin dau ka bunun i dalaq siin diqanin. Ukilimanin amin a bunun danum quudan.

從前，還沒有曙光，也沒有早晨、中午和晚上。太陽、星星和月亮還未出現在天空，世界還是黑暗的。大地混沌不明，由於沒有太陽，居住的地方很冷。

神話時期，有個人在找水源，因為黑暗看不到水源處，他聽見樹木、草兒和鳥兒都彼此唱歌，他們知道水的方位，只是那人請他們指點哪裡有水時，樹木不回答，草兒不告知，鳥兒也飛走了。 

他把石頭打到水中，水濺起來，聲音很大，動物嚇一跳。再丟石塊，想不到石頭打到山羌，慘叫聲如雷聲一樣大聲。聲音達到天上，天就放出了曙光。

混沌和黑暗消失，人們看到了地和天，也找到了水喝。