朗聲四起

kasicuayan nu metjuruvu a caucaw i qinaljan sa ika qacuvung anga a tjakinaizuwanan, maljavar a tja sikataqaljan, aicua setjaljikedri anga itjen tua sapai murikadjunangani aya, sa malivu a mazua tuwa vaquan a kadjunangan. i zuwa nu vaik a qemaljup sa djumak ta naseljenguwaq a sapai tu sasekezan niamadju, nu sedjalu anga sa setavak masanqinaljan anga nu cuwacuway anga!

izuwa a tjaucikel na ramaljemaljeng, a natjemekulj tu kuzulj a supuwan a paljin na qinaljan, ika qacuvung anga a kanen a kinilami, maljavr a sikataqaljan tu pasainu a malivu. ljakuwa kimakuda azuwa kinacu niamadju a vucelacelay a vatu, ika pukaui a qemazav a kiseljenguwaq, gemiring sakamaya a pacacikel. maqutjav tiamadju kimakuda sa vatu, kianema sa pakanakuyain aya. siyuljay a ita vengin, kamaljiya kiljelaingan a vatu, ravain a nanemanemanga sa patjavat a matjuzuma.

kadjemaljun a mazuwa tuwa maljiyan a kadjunangan tiamadju, semekez azuwa vatu ika gemiring anga, namaliceng sakamaya, kimaya tjengelay a tjemaza sa tja vatu aya. ljakuwa ika pukaui a qemazav, kisequ a sarasingusingu timadju matu ika sedjaludjalu, patavat sa vaik. patje padjaljun tuwazuwa matjaita a kadjunangan minseg timadju sa qazav, avan a zuwa sepurukuz anga a kisululjayan a caucau.

kinemenem tiamadju, kimaya tjengelay sa tja vatu a tjemaza aya. suravaan a nanemanemanga a marekaturivecan, lemuiluv ta kipalingulj sa karim ta tjatjan.

ika cuway ta djinaljunan niamadju, kemarim tu matjaita a qazavan azuwa vatu, kemali sa semankakaizuwanan sa qazav, maljavar a sikataqaljan, aicu a vatu na qemazav anga sakamaya, kimaya maqati anga itjen a limingedjelj ta tja qinaljan imaza. pay patagilji a semapay ta kadjunangan satje semanumaq aya tiamadju a masilevaan. sa patagilj anga a tiamadju a mavacuk a semankadjunangan tu qumain tu sikavaljut.

kaqemazav azuwa a vatu ika mapaparumalj anga, kavililj anga avan anga nu sinapay sa sananumaqi, na mamazangiljan azuwa qinazavan na vatu. nakisan tjaucikel sa metjagulj anga azuwa a vatu. patje tucu izuwa sakamaya timadju a napaljakev tua qinaljan!

古時侯當部落人口眾多土地不敷使用，族人便會討論遷村事宜，覓地重建。曾有一個部落族人達到千戶人口，多到連吃的糧都不足，族人便遷居到一個新的地方，可是他們隨行的白狗卻不平靜，人們便又搬到別的地方，狗就安靜下來，觀察環境，尋找水源。不久，狗便在一個地方挖了洞後躺下來，大家也開始建立新部落、蓋房子及開墾。

許久以後狗兒躺下的地方，後來變成貴族的家。那隻狗變成了一塊白色的大石頭，永遠保護這個部落。