Harateng han, yo kaemang ho, samatiya sa o palafacan a kolong, saromi’ami’ad sa i papotal misalama, awaay ko kihar, deng macahiw to, marorayayen to misalama, ta mafana’ to sapinokay, tangasa to i loma’ tangsol to mikilim to wina “ ina! ina! ” sa a miceli’, paka’araw ira i saikoran no loma’ misadateng, salipahak sa ko faloco’. Rahekeren to, mikilim to kakaenen, paka’araw to konga’ anca o tali, tatoy ’alangad masadak to mikilim to kapot misalama, ano ca:ho katoeman ko romi’ad, caayay ho sapinokayan ko faloco’.

Mato’as mitilid to, tahira saho i loma’ caho kateli ko mikoyodan a kafang, tangsol to mikilim to wina, paka’araw ko wina sedi sa matawa a somowal “ Ciapa! na talacowa kako, kakoyod sa tora kafang cakaroray. ” saan. Saka harateng sato anini, mafana’ay ci ina to faloco’ ako itiya hakiya sa kako anini. Romatini ira to ko no tireng a loma’, maraod sato ko pa’aliwacan misaharateng to, “ Talacowa ko nga’ay hakiya? ” sato, awaen to pahinokeran nokanokay saca, nawhan oni a loma’ o mitalaay takowanan a tahada’oc.

So’elin to, minokay ho tangsol to o wina ko mikiliman, nawhan nano kaemangan a pinangan konini. Anoca i, iraay aca ko wina i ’orip, maemin a malecad kita. Oya malemeday hananay koni a ’orip, mahaenay ko iraay ko loma’ ato wina, ca’ayay ko mamatawal no kahacecay no tamdaw i faloco’. Romatini sato samihecahecaan sa ko kato’as, o faloco’ sato no tamdaw, ano masamaan kafalic ko mihecaan, awa to ko pinang to nika safalifalic ko hekal, ira ito ko ca’ay kafalic i faloco’ ko ’ilol to loma’ ato ’ilol to wina.

Ira ho ko wina, manga’ay ho no miso paselak kinafalah sa i papotal mireko to nisafaloco’an no miso, manga’ay no miso sarocor sa mihalaka a midoedo to nisafaloco’an no miso, ira ho ko lalan i ka’ayaw, caayay ka tangsol tahira kiso, maroray to sa, ira ko pahinokeran tangasa i da’oc, o maan kora, “ o loma’ ” ira ko ina no miso itira a mitala i tisowanan.

Ira ko wina, ira ko loma’, tada sowal koni, saka ira ho ko wina mahecad o ccayay ko loma’ no malekakaay, awa to ko wina, masamaan to ko malekakaay saw? sa matiya sato o malinaay, caayay to kalalacal! tada so’elinay koni a sowal. Orasaka, iraay ho ko wina a idangaw, ano masamaan ko tayal no miso, palimawen to ko romi’ad a minokay miliso’, inaaw tahada’oc ko olah ako han.

小時候，就像個野孩子，整天在外面玩，餓了、累了才回家。進家就是喊「娘」。看到娘忙碌的身影，聽到娘的應答，內心安定，吃飽，喝足，再跑出去玩。大了，踏進家門，來不及放下肩上的包，就滿屋尋娘。娘笑着說「傻孩子，背著包，也不嫌累」。

有了自己的小家，空閒地時便回了家。這個家是我永遠的也走不出的守候，推開家門，和爹說家常，眼裡盼著娘回來，娘回來了，心裡踏實。

 

回家找媽媽，是多年來養成的習慣，這是生活的幸福，家和媽就是這樣，深深地刻在每人心底。隨年齡的遞增，縱使歲月改變容貌，縱使滄海變做桑田，枯守著不變的依然是對家的眷戀和對母親的眷戀。

有媽在，可以放心闖天下，累時，永遠有個寧靜的港灣，那便是家，媽在守候。媽媽在，家就在！媽媽在，兄弟姊妹是一家，媽不在，兄弟姊妹是親戚！有媽的朋友，不管多忙，一定要抽空回家看看媽媽。媽，我永遠愛您。