朗聲四起

Han qabas maiza ca tatini ka binanau’az, mantan maqasmav kuzakuza, maaca ngaan i ciia ha, tupa’un tu Adal.

Maca cikaupa ka sinkukuza han lumaq ciin kuzkuzaun han quma ha, maqtu at Adal tinitini kukuza. Madaing ca paiqunan han quma, maqtu amin kitinainan ciia pistaba ca muut. Haiza tatdiqanin, munha’an a ciia quma napistabas paiqunan a, ni acia maqanciap tu maiza qana ca pais a tungqabin mananava cia. Mintasal ca pais madamut Adal. Niaus pais patazun nat Adal, maupa i saduu ka naai tu maqasmav sala ca binanau’az dii. Adasus pais tunluludun mudan. Tatangic at Adal sadus timbabangbang a sapuz, mapising macalpu ca is’ang i ciia.

Pismantuk at Adal tu maca lakuin a, na’adasun ciia ca uva’az kaming musbai mudaan. Anaqat matu madaingin ca uva’az dii a, adasunin cia mucuqais munha’an acang i ciia.

Kaha’anin acang at Adal, mu’amin ca tat’acang a bunun mantan manahip masdu ciia, matas’i amin is kakaunun uskunus tat’acang ma’un, maupa i manahip sala ca is’ang i naai maqtu at Adal macial makicuqais munhan acing.

以前有個很努力很勤奮的女人叫Adal。

她可以自己做任何工作，可以一個人去燒田地裡被砍過的乾草、樹枝。有天她在田裡燒乾草，不知草叢中有敵人要抓她；但是他們不殺她，因為要抓她回去幫忙工作。一路上，Adal一直哭，她心裡非常難過、害怕。

到了敵人的部落之後，Adal每天都非常辛苦的工作，過沒多久，她便生了一個小男嬰，還是被迫要做任何的工作。

Adal回到部落時，部落的人非常高興他們回來，準備豐盛的食物慶祝Adal帶著孩子回來。