朗聲四起

U matu’ay i ayaw anu tahesuwaltu tu“lalan” a sasuwalen, i lingatu caaykanca katahekal ku narakatan nu tamdaw a lalan.  Sisa adihay tu ku masimsimay nu mita a lalan naw mamaanay? Tadalalan hakiya? U taritataringan hakiya?  U enar hakiya?  U tepad hakiya?  U mamecelay, u saciwiciwi sanay hakiya?  U kapahay a kakayraan , u raecusay a rakatan?

Matiya namabaliyas, ira pihaceng nu bali! Katataak nu ‘urad! Malingatu tu kita a lihalaw tira tataeliban a lalan. Maperaday hakiya? Dengayay hakiya a rakatan? Anini satu ira ku nipaturu’ nu maku tu ruma alalan, u rarakatan nu saka’urip.  Ira ku pasuwalay hacuwa kaapuru nu ‘urip nu tamdaw, iratu ku semuwalay hacuwa kararaya nu saka’urip, mamaan raraya hakiya, a puru’ hakiya, malecad tu kita a mitaelib tina pa’uripan, sisa adihay ku walesay sanay a nika’urip nu lalan nu mita.

Nika midudu tu mihecaan, a masumad ku pa’uripan atu malitemuh ku masarumaay a tamdaw, a pacabay i tisuwan a remakat, herak sa kira mihecaan a‘urip i, mikawih aca tu kamay a miaray i tisuwan.  Itiya a walesay satu kisu a cacay a ma’urip, kay sinika litemuh tu ruyaruy a remakat a ma’urip maan ku pinang.

Tayni kita tina hekalan, salingatu i, malitemuh nu mita ku pabeliay i titaan tu ’urip a tamdaw, u heni satu u satataakay a cacangerayan nu mita itini i pa’uripan, midiput, pahabay, nikacaay pacabay tangasa i nikalasawad nu mita. Itina pa’uripan, a malingatu tu kisu a minanam tu sakabana’ tu adihayay, tu sapicumud i kadademakan, anu kapah ku lemed i , kay sicabay tu cacay tusa a tadakapahay a cabay a patama, a midiput tu tuas nu misu, nika ira kapahay a cabay, caay tu pacabay i tisuwan tangasa i dauc, u heni ira tu ku rarakaten atu kangalayan a saka’urip.

Matuas, matuas tu kita, araw malasining, a misu’ayaw tu caayay kalecad a saka’urip, kay anu hacuwa malitemuh nu misu ku ka’ulahan a kaying, tamaramud si luma’, sidadiputen tu wawa, araw mabaki tu, belung satu ku sunasuna miangang i titaan, itiya baki, bayi satu ku sunasuna, sulinay u rarakatan nu misu, kisutu ku tapang a maanen ku saka’urip i hekal? Sisa u tapang nu saka’urip hankini.

以前若提到「路」，首先印入腦海的，是地面上通行的道路，我們會聯想到路是怎樣？大馬路？還是小徑？是平原？還是懸崖？是直的？還是彎曲的？好通過？還是不好通過？颱風來襲，風大！雨大！我們會憂慮，道路是否損壞？是否可以通過？

另外一種路，是人生的道路。有人說人生短暫，也有人說人生漫長，不論長短都要通過，很多時候可能要獨行。

隨著年齡增長，出現不同的旅途，遇到不同的人會陪伴你一段旅途，告別之後，又將是獨行之時，或者將有另一批的人與你相隨，走在人生的道路。 

來到世上，首先遇到的兩個人，是我們人生道路最大的依靠，會照顧我們，養育我們，但通常無法一直陪伴到終老。

旅途上，開始求知，進入社會，途中或許會有一兩位知己相伴成長，但不可能到永遠，都有各自的旅途要走。

到了成年的旅途，遇到喜歡的伴侶，組成家庭、養育兒女，或許有了子子孫孫，被稱為爺爺或奶奶，這將由自己決定，這就是所謂的人生旅途。