朗聲四起

Anini^, o sasowalen no mako i, oya patinakoay a kongko^ to ma’anofay a faloco’. Ira ko cecay a tamdaw nani itinay i kakarayan, mangalay cingra a mitaneng to faloco’ no tamdaw, orasaka pasowalen ningra ko cecay o tada cidafongay a tawki, sowal han ningra, “ Anodafak, karomakat kiso, ano hacowa^ ko nirakatan iso a pala^, o po:long noya nirakatan iso i, malo no miso to koya pala^ a maemin; nika kataloma’ micofay kiso a tayni itini tonini a tatokian no kalafian. ” han ningra. Pakatengil koya tawki^ i, salipahak sa a caay to kaala^ ko fafoti’an. So’elinay, to dafak sato, caay ho^ ka taengal ko romi’ad i, malingad to koya tawki^. O fe:kac ningra, caay pahanhan, caay kasatoko^. Ano maso’aso:’aw i, hadi^di^ saan; caay pipahanhan a minanom, matalaw mala’om ko romi’ad. Sowal sa cingra, “Ano masatoko^ kako i, alatek malawa^ ko cecay ’awas, masipon.” saan; orasasaka tangasa^ toya tatokian no kalafian, awa:ay ho^ ko ngarah no faloco’ nira a minokay, nika rekoen ningra ko sowal noya tamdaw a minokas tayra toya kasasowalan nangra. Tangsa^ sato koya tawki^ i, licayen noya tamdaw, “ Hacowa^ ko nirakatan no miso? Maedengay to a hatira ko nirakatan iso haw? ” han nira. Cahcah sa koya tawki^ a paca’of, “ Caay ho^ ka edeng, ano caay ko nikato’eman no romi’ad i, mangalay ho^ kako a mafekac tangsa i ra:ay. ” saan. Maherek a somowal i, polin sato i ka’ayaw noya tamdaw, masaterep ko sasela’an, mapatay.

Miharateng kita tonini a tawki^, wata:h to ko dafong ningra, mato lotok a mataring, nika ci’anof ho^ ko faloco’. Yo mafekac cingra i, o ’anof no faloco’ ko mipawilay to so’aw no tatirengan. O harateng ningra i, “Caay ho^ ka edeng! Caay ho^ ka edeng!” saan. Tanga:sa^ sa i kapatayan ningra. Haratengen no mita, o palafangay ko ’orip ita itini i hekal, o maan ko patosokan no mita a ma’orip saw?

Kita o tamdaw, ce:cay a metmet no kamay ko tata’ak no faloco’ ita, nika awaay ko ngarah no ’anof. Matiya o tinako^ to cecay a lotong, o ’anof nira, manglay mirepet ko kawanan toya ma’araway nira a rihom, nika caay ka fana’ to nikaterak noya i kawiliay kamayay. O sowal no citanengay a tamdaw, cecay a romi’ad, 24 aca^ a tatokian; komaen sato i, edeng cecay ano eca^ tosa^ a kaysing i, mafecol to. Mafoti’ sa kita i, edeng cecay aca^ a sikal ko kakafoti’an. Orasaka, onini a tinako^ a kongko^, o mipalalay to falocoa’ ita, nanay mafana’ kita a mi’imer to ’orip ta lipahak rihaday to romi’ami’ad.

一個神仙為了考驗人性，告訴一個大財主：「明天一早到天黑前回到這裡，凡走過的土地都屬於你」。大財主第二天一早天就出發。他一刻也不停留，連口渴時也捨不得停下來喝口水。唯恐少跑一步，就少塊土地。直到日落黃昏，他才跑回到神仙的面前。神仙問他：「走了多遠？這樣夠嗎？」他疲累不堪的回答：「不夠，要不是天黑了，我還想多跑遠點。」說完，就在神仙的面前倒下、斷氣。

這位大財主，為了更多的財富，用生命去博，拼命到停下來喝口水都捨不得喝；他心中想的是自己跑不夠遠，得到不夠多。人的一生短短數十寒載，所追求的就只有財富，這樣值得嗎？

人心不過跟拳頭般大小，卻有著無窮盡的慾望。

猴子抓了一把豆子在手中，但為了再多抓些，卻不知手中的豆子滑落了多少。每個人一天都是廿四小時，一頓不過一碗飯，睡不過一張床，穿不過五尺衣。何必過於追求不屬於自己的東西，執著於物質上的感官享受。