朗聲四起

izua tasicuayan azua a marealjak aya, manu azua timadju a aljak, izua sakamaya a lemalingedangedan, a uri semanaya ta lalingedan a vinecikan, venecivecik ta lalingedan sa pazaizaing timadju, a cuai aravac.

manu ka sekauljan na kina “ sau! satjatjanu. ” nu ayain, “ ui, ” aya azua aljak. ka cuai-anga pagalju, keqenetj a kina, iniyanan a vaik, manu “ anemanai azua a cuai anga aravac? ” aya azua kina, qaivuin “ kadjeljuayu na, vaiku a kirimu a sema tjatjan!” ayain, manu inia qivu, izua pazaizaing sakemaya tazua lalingedan.

“ galjugalju, aqu inia kilangda ta ku sinikiljavaran. pai, ku sipecunguan azua lalingedan, ulja paka sangdriq. ” aya kina kinemenem.

manu “ kemudakudanga sun? kadjeljuayu, vaiku a kirimu a sema tjatjan. ” aya kina. “ ui, ” aya za aljak, sa vaik a sema tjatjan. manu vaik a sema tjatjan azua aljak, galemegem azua kina “ galjugalju sikaquca sakamaya azua lalingedan a palalaulaut, nu ku sekauljan, inia kilangdangda. ” aya kinemenem a kina. alapen sa pecunguan, sipecungu na kina azua lalingedan.

sa manu mangtjez a kasi tjatjan azua aljak, “ ainu-anga a ku lalingedan, kina? ” aya za aljak. “ na, qadjau ni sun, su pininu? ” aya zua kina, “ ainu-anga aya ken? ” aya zua aljak, “ inia ken a kemeljang, inia ken a namalap, ” aya zua kina.

manu, vaik a zua aljak a sema kakesan, manu pacunan azua lalingedan a sinipecungu ta likezalj a namaretu anga. sa kamayan anan azua vecik na lalingedan nimadju. “ na, aidriva, kiamanu sinipecunguanga ljaicu a ku kinatjenglanglayan. ” aya zua timadju a aljak, sa limuceng aravac. “ galjugalju numaya, nuri kaitazuain a ken uri kipacual aken ta ku lalingedan. ” aya timadju, sa kisanaya timadju ta vulung.

“ ulja ken a vulung anga, sa izuanga ken a kemakac sakamaya, sa izuanga ken a naremekurekutj sakamaya tjamadju a palalaulaut. ” aya za aljak.

manu ka mangtjez azua kina katua kama kasi vavua, manu namasan vulung anga azua aljak. “ aidriva, qalian, aqu matucu sun? ” ayain aya.

“ tjakudai, azua nu kapalaken a ku kinatjenlanglayan, sa uri kipacual a ken ta ku kinatjenglayan, ika ken a secacikel anga.” aya zua timadju a vulung.

有一對母子，孩子非常喜愛鼻笛，每天沉迷在製作和吹奏鼻笛。

媽媽說：「去水井取水。」孩子答應了，但過了很久，媽媽看到孩子還沒有提水，於是呼喚說：「趕快去提水！」可是孩子依然在吹奏鼻笛。

媽媽想：「你不聽我的話，我把鼻笛丟到火爐裡讓你難過」。媽媽當孩子去提水時把鼻笛燒了。孩子回來問：「我的鼻笛在哪裡？」，媽媽說：「我不知道，你放在哪裡？」。

孩子到廚房找，看到鼻笛已燒成灰燼，但花紋仍然清楚。孩子生氣地說：「鼻笛原來被燒掉了，等著瞧吧！我要變成鼻笛的樣子」。結果他變成百步蛇。

孩子說：「我希望永遠成為百步蛇，可以經常咬人，嚇唬他們」。後來，父母親回家看到他們的孩子已經變成百步蛇，難過地說：「孩子，你為什麼要這樣？」

「誰叫你們弄壞我心愛的東西，況且我也變不回原樣了。」百步蛇回答。從前的故事就這樣流傳下去。