朗聲四起

Toya romi’ad, pakitoh ko wama i takowanan. Sowal sa, “Ya kaemang kako, sakatolo ho a mihecaan ko pitilid i kongkoan. Manikaway ho ko loma’ ita itiya. Mitangtang sa to hemay i, o kasoy ko sapitangtang. O nanom sa i, ma:raayay ko piradoman. Ano miharateng to tingalaway a nanom i, tayra i tapang no tokos, ilaay ko nemnem, itila a miradom.

O roma sa to, ano awaay to ko kasoy sa i, miocor to ko malitengay papikasoy. Kako han to i, tahidangen to ako ci Namoh malacafay mikasoy. O fiyaw ita iti:ya ho ci Namoh. O kaka ako to tosa a mihcaan ko mira. Mararid kami talatokos, tala’alo mikasoy. Ano malalok a mikasoy i, mataringay ko kasoy niyam i pakasoyan. Paka’araw sa to ko tayniay a lafang i, “Malalo:kay to kamo a mikasoy, o nima a mikasoyan koni.” saan a milicay. So’elinay, iti:ya i, ma:lalokay kami a mikasoy.

I kafaliyosan i, adihay ko ’atang, datong a kasoy i ’alo, ’alomanay ko tayraay mikasoy. Ano ta’angay ho ko nanom i, katalawan ko pilakec to nanom, ’alomanay ko ma’alolay, mansa hacafayen no wama kako, matalaw to ka’alolan ako. Anca i, lonok sanay kako aci Namoh tayra i lawac no ’alo a mikasoy.

Ya romi’ad, naikoran no faliyos i, masadakay ko wina ato wama ako. lonok sa kami tatosa a tayra toya salangdaw sanay a fanaw. Tahira i, tangsol a mihelong kako to riko’ a midangoy. Cima ko mafana’ay? Rakat sa ho kako i, taholiyac to kako, le:neng sa kako, ma’iyak kako, “Aya awaay to kako.” sa ko harateng ako, cowa to kafana’ kako to maan. Itiya sa, tangsol sa ila ko micepetay to kamay ako. Tengteng han ira kako patayra i lawac, ta talipa’elal sa to kako. Nengneng han ako ko fati’ian i, awaay ko cimaci:ma, ci Namoh aca cecay.  

Ano ma’alolay kako i, awaay kamo malikaka. Harateng han ako, sida’itay to ko Kawas i takowanan. Kita ma’orip i hekal, aka katawal a miaray ko mipa’oripay a Kawas i kakarayan. O roma sa to, aka tawalen koya mipatadoay, midamaay titanan a tamdaw. Kangodoen ko wina ato wama no mita, o nipatalaan no Kawas to sadama a midipot i titanan cangra.” saan ko kimad no wama ako. Tahani:ni, cowa katawal ako koni a kimad. 

父親回憶自己童年艱苦的生活。他分享了自己小時候用木柴做飯、挑水的困難，以及和朋友Namoh一起砍柴的經歷。父親也回憶起一次颱風後，他和Namoh去湖邊游泳時差點溺水，幸運地被Namoh救起。父親感慨地說，如果當時不被救，今天就不會有他的孩子們。他認為這是上帝的恩典，並勉勵我們要感謝上帝賜予生命，同時要孝敬父母，因為他們是上帝為我們預備的照顧者。這番話對子女產生了深刻的影響，成為他們一生難忘的教誨。