朗聲四起

u labi, tataytay haymaw sa kaku muculil, canguut ku balucu’. inayi’ ku cabay sasakamuen. aniwiw kaku, i balucu’ay a kitakit dauc sa kasipulu’, sienaw lapades. ngalal sa ku balucu’ kya idaw tu ku mihinumay i takuwan sakaku.

katukuh i sasa nu kilang, mihelup kaku tu baluhay a bali, ngay macunus ku kasaepi’ nu i balucu’ay aku, micenu’ i dihkuway a likat nu bulad, ngay mabuhat ku balucu’. biw sa ku adidingay a bali mueyub i bihid aku, masapulita ku kasaepi’ aku, maydih kaku a itini satu.

matenes, duduc han aku ku niculilan taluma’. nika tanaya’ ku niculilan a tuki, yadah tayni aca i nikatidaan aku, malecad tu mungangaway kaku tu dadan. matalatalaw aca kaku, lihanaw aca ku nidateng, biw sa ku cuedetay a bali mabilbil kaku nu sienaw, malecad tu miledekay i ukak. caay katenes, malecad tu makadihay kaku tu tademaw, matawid kaku, mahica kya makadih kaku? muliyaw aca mueyup ku bali, u dikuc aku, u bukes aku sasibud sa maeyub, u tawitawid nu maku, nika malawpes kya adingu caay tu kaadih.

katalawan ku heduhedungan nu kilang, u lidung nu kilang malecad tu

sacacay sananay nu Di’tu, mudawis i takuwan, u talatalaw aku, matenes madihung nu ladem ku bulad, duut tu ku tapuku sadikuday caay tu kadih ku niwatawat tu lima. maydih kaku muwiywiy, nika malecad tu caay pakatahekal tu ngiha’, meduk sa tu kaku maduba’, caay tu pisikul tu tuud, sadakadakay talaayaw maduba’, maduba’ tu, langiwngiw tu, “alaen kaku Wama.”

ahicaen akay mateses maduba’, caay tu katatules ku hanhan aku, malecad tu masemelay inayay tu ku icelang nu kuku’ aku, tadu aca, kapah tu ku demiad, malawpes tu ku ladem, u bunac atu bulad tahekal tu wamin papising, masatedep tu ku bali, ayda satu, alaw makatukuh tu waca mutideng i panan nu luma’ buhat sa ci ina tu panan makadih i takuwan, sadamsay sa musakamu, “ wawa aw! kalamkamen micumud, idaw ku nisamulimulian aku, muhalhal tu nikataluma’ isu a mukan! ” u melit, sumanah satu ku mata aku. 

夜晚，心情煩躁。我沒有知心朋友，內心很孤單，渴望有人撫慰我的心靈。來到樹林，呼吸新鮮空氣，心情舒暢許多。迷了路看見了人影，十分驚恐，把我的頭髮都吹亂，影子竟消失不見。烏雲遮住了月光，天空慢慢變暗，暗到伸手不見五指，我發不出聲音，開始拔腿狂奔，一邊跑，一邊唸著「上帝救我」。

不知跑了多久，雙腿酸痛無力。突然間，我站在家門口！媽媽溫柔的說：「快進來，我煮好了湯圓，等你回來吃！」一瞬間，我的眼眶紅了。