朗聲四起

pano mosola conoemoo. lahe aacnia sonʉ’va to pangka ’o lahe ongacvi. hocu uhto ezoyʉ ho yahioa. aacni ho micu maine’e ho micu ’eopsi. la acnicu uk’ana ’o oho ongacvi ci ’oanʉ. la acʉhʉ mau’no’na’o ‘omo conoemoo. ohecu akoevano ’ucea asansana na a’a’ausnasi. micu toʉsvʉsvʉtʉ ho yainca te cihi nante ma’na’o ta emoo. ho aiti zou alʉ sia nala oasoe tola ongacvi ci ’oanʉ. inemio. ’e mocmo mo maine auyusi ho oepʉngʉ otaseoni hocu uhne ezoyʉ ho yahioa. ac’ʉhʉ to av’u ’omo fiho. micu totoefʉngʉ to f’uf’u to hopo ’o mo ma’na’o to emoo. amzocni ho totea ’ola huhucmasi oasoe. micu amzo aomane. uk’a ci ake’i a’a’ausna. isi yainca nokoesi tomo totoefʉngʉ to hopo, asonʉ o’ate uhtan’e maitan’e ’ola leoasoe. a’vinano a’ʉmtʉ a’hupsonʉ homo nof’uf’u ta hopo. moezʉ emoyafo ho biavovein’a. seolʉano ma’to’tohʉngʉ.

akameosʉ. isi aiti ’o ohola efo’a to ’ayumona to emoo, ci nia ’oahngʉ homo i’mi to ceoa ho yuyafo. a’vinano yonto emoo ho biavovei ho meua ’oanʉ. moc’o na’no kʉehoi ho enghova ’o sapcisi. na’no mismoyoa. aiti ho isi aueva patmʉta ’o moso supeopeohʉ to ceoa ci naveu. isi cu oepʉnga mon’a i’vaho teʉ’tʉ’tʉmʉ no ntesi peela ana. at’inghi ohe cu’so ae’mua fʉnga ’o ’oanʉ. ko’koeno i’o hicu o’ana mo elʉ no ntesi peela ana ci ’oanʉ.

homo o’tena elʉ no tesi ana ’o hicu. aiti ho micu uhto yaa pupuzu ho yusuhngu. mainci iachia chua ’o fou to t’angosi ho ana. i’o moso totoefʉngʉ to hopo ci hahocngʉ. mohcu anana’o na’no ngoheʉngeʉ. ho isi aiti ’e mo maica ci a’a’ausna. mion’a ausuhcu yaʉm’ʉm’i ho kuici ngoheʉngeʉ. o’te a’hupsonʉ smo’ʉe’ʉyʉ ’o t’ango ho i’o hisisi. alʉ tmunoi homo sihsikeʉkeʉ ’o hisisi. isi talʉi to moso meua ’oanʉ ci hicu. ta’unana micu yuovei ’o av’u. micu aupcio yʉmeʉmʉ ne ceoa. mohcu acʉhʉ maine’e ’o moso e’ohʉ. i’e moso yonta emoo. mon’a engha ngoheʉngeʉ,  smo’ʉ’ʉyʉ ho eʉsvʉta ’e ohsi aiti ci isi smoyoa ci a’a’ausna. ihecu talʉi ho toehunga taunona’vʉ. ahoi ne mio ohecula cohivi teela p’ani ’o mohcula mcoi ci ’oahngʉ.

i’o ohola ti’a’auna ta cou. ohola efo’a to aukukuyungu to pupuzu ’o mohcula mcoi ci ’oahngʉ. at’inghi o’a ohos’ala p’ani ’o mohcula mcoi. ahoi ne mio. ’e cou ohecula ahoza yainca teela p’ani ’o micu mcoi ac’ʉhʉ maitan’e.

有戶人家每天把吃剩的食物放在桌上後，便去工作。傍晚回來時發現食物都沒有了，大家想查出原因，決議留一個人在家，以便查看是誰偷吃飯菜。這天，其他人去工作，留守的人躲在床底下，等候偷吃的人。突然，他看到埋在地底下的已逝親人從土裡走出來，在屋子裡尋找食物。這人面孔消瘦，臉呈綠色，模樣可怕。他撿起地上的飯粒，再找其他食物，但他們已把食物收起來，亡魂找不到食物。他坐到火爐旁，用餘燼烤自己的腳肉吃。

其他家人回來後，留守的人講述一遍經過。大家都覺得很不可思議，於是開始對已逝親人供祀食物，以免亡魂又出來索食。

從前鄒族將已逝親人葬在屋內火爐四周的地穴裡，且不供祀死者食物，自從這件事後，鄒族便有以食物供祀的習俗，流傳至今。