Nanutiya hen, ira ku kungku nu matu’ asay, tangasa anini ira hen i payniyaniyaru’. Suwalsa yu cacay a remiad tadekes sa a ma ’urad, anu pisaremiremiad saan ku ’urad, caay kanca ka nebneb nu nanum ku niyaru’, maelultu ku tamtamdaw. Ira kuya cacay a wina, tangesul han nira a padakaw i papekpekan kira cacay a kaka tu babahiyan a wawa, atu cacay a saba tu babainayan. limaay atu tuluway ku mihecaan, sa kalamkam sa kira wina a mibetbet tu kakaenen, pabetbet han i kawili a tatelecan nu babahi a wawaan. Makapin pinatu hakiya a remiad, a mapalikit ku heni a malekaka, maemintu ku kakaenen, tuwa lalikutu satu i bukes a kemaen, tuna mahaen mapatay nu sulep a malekaka, araw buti satu. Yu cacay a dabak mainging tu nu cidal ku tireng atu mata nu heni, araw saluwaluwad satu a mapacekil, melaw sa mapacahcah kira papekpekan i tungruh nu lutuk, epud satu ku heni a paengaw, sakilemel satu ku heni a mikilim tu saka ’urip, tuna mahaen misabaluhay a ma ’urip ku heni i tina seraan.

Pinaay tu hakiya ku mihecaan, masa limucedan tu kuya babahi a wawa, masakapah tu kiya babainay a wawa, mabana’ tu ku heni maemin a maelul ku tamdaw nu niyaru’, tatusatu ku heni a ma ’urip. Misimsim tu rayray nu niyaru’, ramud satu ku heni, tu sakabuwah nu tamtamdaw. Tu sakakawsan nu mita u Pangcah. Yu silisin ku niyaru’, sialubu kita u Pangcah, na makacuwa ku nipisanga tu alubu? Na makayni tina kungkuwan, yu matiya maelul nu nanum ku niyaru’, padakawan nira ina ku tatusaay a wawa i papekpekan, betbet han ni ina ku kakaenen, a paluec i kawanan nu tatelecan nu babahi a wawaan. Manay ma ’urip ku heni, tiya mala kaka’usan nu mita u Pangcah. U rayray nu mita u Pangcah, misangatu alubu, u sapiaray haw tu tu’ as, painiyaca “ u wawa kaku nu sialubuway sananay. ” U ruma hantu, yu malalikid, salikulay a remiad ira haw ku nipasilsil tu caayay hen ka siramud nu kapah atu limucedan, i aayaw nu binawlan, anu icuwaan ku kangalayan nu misu, u alubu ku sapaini, aniniyaytu u cing-reng-tay hantu a pangangan tu nu Hulam. Sisa u sapabana’ tu ka’upahan nu tireng kira alubu u masumad ku nikasialubu, mahaen ku nipasubana’tu ca’it nu alubu.

遠古時代，突然下起數月大雨，洪水淹沒大地，將滅族的最後一刻，一位母親把姐弟倆放在一個長形木臼上。母親把食物綁在女兒左腰，姐弟倆隨水飄流不知多少時日，食物吃盡而餓昏。

兩人清醒後發現木臼擱淺在山頭，兩人登上陸地謀生。秉持著採集野生食物的知識果腹；好天氣時露天而宿，雨天找自然屏障；用寛形葉片或樹皮保暖。他們也學會製作簡易工具。不久，在原乘坐的木臼裂縫的周邊長滿小米的幼芽，他們取來播種。因此，小米成為阿美族重要的主食之一。為了繁衍後代，兩人結為夫妻。

阿美族人在盛典時，佩帶Alubu（情人袋）。現今阿美族人製作Alubu，是為了紀念這位母親，同時也表徵自己是阿美族後代。豐年祭最後一天為未婚男女的情人之夜，在眾人面前公開擇偶，Alubu為定情之物。