朗聲四起

I dabak nu lalud, remakat i lalan nu lalikulay a lutuk nu niyaru’, u ruma ku saepi’ nu bali, kemet han ku mata a micebar tu tusaay a kamay, sa adihay  han ku nihelup tu hanhan, huway! u ruma ku sunir nu tiretirengan. Tayra i nipalumaan nu luma’ a lusalusayan, u rengus atu papaha nu kilang, masapinang ku kika sacacay nu lalesing, nanuwang han ku papah nu kilang, seliseli sa a malikat kira lalesing, matiya u ’urad a mahetik i sera.

Tangasa i tadu remiad, yu lalesing mibasaw tu baedet nu sera, anu caay ka dengay ku nanum nu nikawmahan, badi’ saan a mapatay i lalud. U terung nu labii’, awaay ku tekiteki, u lalesing tu kiyari ku masadakay i papah nu kilang atu rengurengusan, tangasa i kasadak nu cila a malasawad. Ay maan ku nika adidi nira, ay maan ku nika a puru’ nu ’urip nira, mapa ’urip nira ku ma’uripay, demaang a ma ’urip cira, u cacangerayan nu ma’uripay haw cira.

U lalesing! Ira ku nipacabay i labii’, sisa kapah sidaesu ku sera, sihanhan ku saka’urip a lemahad i hekal, kaw sadak sahen ku cidal, miliyas tu ku lalesing.  Kanahatu a puruk aca ku nika’urip ku nika satuki nira, nika iratu ku nipaini i titaan, a palemed i tina pa’uripan. Mangalay kaku a mahaen, kanahatu a puruk aca ku nika’urip, a iratu ku nipalikat i cuwacu:wa, kanahatu adidi aca ku likat, anu palikat tu i

Liklik nu lumaluma’an , atu niyaniyaru’an u kapahaytu, u kalipahakan nu  a midemak i pa’uripan.

夏天的清晨漫步在部落後山的產業道路上，空氣中瀰漫著一股清涼的氣息，閉上雙眼張開雙手，屏氣凝神地深吸一口氣，此時讓人精神抖擻身心舒暢。走進自家的果園，草地及樹葉上清晰可見一顆顆亮晶晶的露珠兒，我撥弄著樹葉上的小水珠，來來回回，閃閃發亮，不一會兒就凝聚成一顆大水滴，滑落在地上。

白天炎熱的氣溫，給大地留下了溫度。農作物蒸發掉了大量的水分，全都垂下了頭了無生機。仲夏的夜晚，大地恢復了平靜，露珠兒在樹葉及小草上生成。它總在最適當的時機出現及消失。它雖小，生命也短暫，但它讓農作物得以休養生息，然後再次將頭抬起，把腰桿挺直，它是大自然萬物所倚賴的生命泉源。 
露水，夜裡因有它做伴，滋潤著土壤，讓大地恢復生氣，陽光一露臉它就離開，時間雖短，卻留給了我們無窮的希望。我願像它一樣，用短暫的生命活出精彩，把我微弱的燈光，點亮在最需要的地方，照亮每一個角落。