i kanihalan nu cacay a demiad, caay henay ka takelal, matabal kaku sasielun sa a tataytay mueneng, zahkez sa ku balucu’ mueneng nu ayawan nu panan a putah, pasuayaw miazih tu kapah nu kaluhicahica. nayi’ ku langat i nu ayawan, uyza dada puenelay henay a kilang. itawya kasenun sa, mahiza u nihulakan ku ba’ket nu uzip aku, taneng a pakuniza han tu ku nizateng. haymaw han miazih kya culil nya uul, zayhan sasangelac sa kya liwliw, u zuma batad sa capi sa, mahiza tu u muenengay i pabapabawan ku uzip.
cay tenes, muculaltu ku cilal nay wali, takelal satuay, macuzuh tu nu edil nu cilal kya uul amin lawpes: satu. zikuz uyni tu u ngazu sananay a kilakilangan atu landaw nu lutuk ku i mataay, milihiza ku balucu’ manamuh limulak, asu’ sa helupen mahiza u baluhayay a bali talabu i uzip nu maku. suzikuz han maazih tu ku sa’wac, tazikuzikuc izaw aca maazih ku talakaway a buyubuyuan.
cay tenes, culaculal satu ku malukay a sinimuku amin ku heni tu sakaluk paytaling a muculil, tanuliha’ sa amin tu kalalicay malanamtu sa, a malingatu tu ku kawaw nu ayzaay a demiad. zikuz satu nuyni, azihan ku tapuku izaw ku sazumazuma sananay a ladem, belabelat sa ku lutuk i taling mapaeceng nu cilal, azihan u lesing kuyza.
manamuh kaku tu sazahkez hananay, cay kaalawaway, atu matumesay nu namuh a niyazu’, anu u pikalukaluk misaicelang tu sakauzip sa, uyzasa limulak kapah ku balucu’ nu maku, kyu manamuh mihalhal tu nu anu cilaay a demiad.
有一天的清晨,天還沒亮,早起的我獨自搬了一張椅子,坐在門前的廣場上,看著前方的景色。眼前沒有圍牆,只有低矮的樹籬。突然之間,有一種無拘無束、自由自在的感覺。靜靜地看著早晨的霧氣,白茫茫的一片,忽遠忽近的移動著,有如置身在仙境一般。
不一會兒,太陽從東邊升起,迅速的將晨霧驅散開來。清翠的樹林和草地盡入眼中,讓人看了心曠神怡,空氣中有一股清新的感覺。往後看小溪就在不遠處,再往後看些就是雄偉的高山。
今天是個晴朗的天氣,蔚藍的天空,掛著朵朵的白雲,還有許多老鷹在低空盤旋。部落裡開始變得熱鬧了,學生們開前往他們的學校,部落的一天也在學生們的嘻笑中正式開始了。
我喜歡悠閒、寧靜,富有人情味的部落,雖然仍必須為了生活而努力工作,但我的心情愉快而美麗,每一天都期待著明天的來臨。