izua za kisanzemuga a vavayan, tjengelay a sematjumalji a qinaljan kemin tua tjananguaq a nanemanemanga tu sizuga. izua qadavan djemaladjalan a pakakiqeneqenetj tua palingulj, manu kemasi cadja pacunan a macidilj a caucau namaipuq i pagidigidi tua sanrinsiya. mekelj a semazua sa tjapisi a qavan: “djisang gacalju !gacaljau !” kacuayanga kigalju a djiruac ta maca, kaw pagalju a lukai: “maqusau aken izua su zaljum?”, aza kisanzemuga sucaqevan a dubing sapatekeli , utauta malap ta pinikabang a alju sa pakani, ikacuay pugarang anga za ramaljeng.

kasepapaulingaw, patagilj a ljemulju ta baculing, livadrek za vavayan sa kitjavilivililj i likuz, patje masulem kiciuciul ta ramaljeng a sematjumaq. kapacunan a umaq namaqamaqal a ljinaviya, sa kivadaqi:“ udjisang amin sun? neka su taqumaqanan ? ” ti ramaljeng remataladjan a mapaula qivu: “naizuangata ku valjaw, ljakua macay ka pualjaljak, izua macidilj a ku aljak a uqaljay, pakasavaqal ta u sengsengan, ka makakitulu ta kucung kitjukuda tjimadju liawanga a cavulj.

kemasizua nuizua zikan, ljaki neka itjumaq ti ramaljeng, siveli ta kakanen sa sipalimasudj a kinaizuanan. izua tu kaljavuceleljan a kalevelevan pusaqetjuan tua vicuka a gang ti ramaljeng, kemeljang tu ika ladruq anga nasi, kipusaladj taza vavayan tu kemin ta aljak. pu“ui”timadju. vaivaik a pacacikel a kivadaq tua timaimanga, ljaku ika makadjumak, inia uri makakaljava lemavut ta nasi ti ramaljeng.

pakaceveljen, aza vavayan sa vaikanan mata umaq a kiliyus sa qeljevi , naqemiladj itua qaqerengan a pacucun tua sasing nua ramaljeng. kauri migacalj semalaput ta sangel, djumaken a sinan tigami tjaimadju, celaken sa kisupuy, maitucu a vecik: “masalu tua su kinilalaingan, ika sun a suqelam tua u sasequan, neka u sipapukining tjanusun, amin za katang, ulja nutjaivililj djemumake sun ta nanguanguaq a cemekeljan.” qemaung kamaka kisupu aza vavayan.

kaw vaik a mata siaya a takang, kasucaqevan sedjelj a qauzung, vavungec, kulavaw mintjus sa mintulutuluq, kamatjatju kavilad za qatjuvitjuvi, sicaca itua katang a nanemanga, manu pacunan a haku, kacelaken sedjelja king. saqetju a varung nimadju. kiculjaculja a ljemulju ta baculing, kiqauzeqez a cemuking, ulja nu mangetjez a aljak sapacun, ika semanpaqeteleng a savaqalanga tjaymudju, paulan anga ca namaitucu a kininemeneman

有個畫家女孩喜歡隨意走在不同處，尋找事物做為畫畫靈感。有天看著很遠地方，一個人倒在三輪車旁，跑到他身邊不斷輕拍他的肩：「醒醒！醒醒！」老人眼睛慢慢睜開，小小聲說：「我很渇，你有水嗎？」畫家打開水壺給老人喝，又從包包拿零食給老人吃，沒多久恢復了元氣。

清醒後繼續拾荒，女孩擔心的跟在後面，直到傍晚跟著老人回家，看那破舊的茅草屋，便問老人：「你一個人住？沒有家人？」老人本來有老婆，因難產而死，兒子讀完國中就離開。

那時起，畫家只要有時間，都會買東西送老人，幫忙整理家裡。某年冬天，老人胃癌，時日不多，拜託女孩透過任何方式找兒子，沒人知道下落，最後過世。

喪事辦完，女孩想去他家繞繞後關門，坐在床邊看著老人的照片，摸枕頭時，一封信寫著「謝謝你照顧，不嫌棄我臭，我沒東西可以送你當紀念，只有那米缸，希望你能找到好歸宿。」女孩痛哭。

打開米缸全是蟑螂、蟲、老鼠，沒多久蟲四處逃離，將米缸倒出，只見一個盒子裡面是一塊塊金條，感慨老人餓肚子拾荒存錢，希望兒子回來，不會看不起他，這樣盤念著。