朗聲四起

Mgliing ska bbuyu ka huling bbuyu ni ini klglug dowriq na qmita mirit kusuy gaga ska spriq, “ yaa mkpiya jiyax ka dmhagan mu hini da, ida mu qraqun kingal ni uqun mu ka mirit ” msa ka huling bbuyu.

Tmaga wada thiyaq ka huling mklawa mirit do, ini biyaw wada asi usa, mquri kingal wawa mirit pklug ga thmuku mkan spriq. “ Mey! Mey! ” msa rmngat ka mirit ni wada kmluwi bi huling mklawa mirit, kiya ni qsuqi qnthiyaq mhraw ni dhuq do, tna(jima) wada dmijil kingal mirit ni ungat ana lliyus qtaan ka huling bbuyu da.

“ Meyx wa! mha ku lhngaw mu ni thjiq ku mkan hi paru uqan da. ” msa ka huling bbuyu nii, Tqqaras ni lmnglung ka huling bbuyu “ Ima ksa ini enduwa qmlahang huling bbuyu mngraq ga han? Qil wa! ” Pklug balay mqaras ka huling bbuyu siida, asi lu sriyu kiyig na ka rklit kusuy. “ Sux! ” msa mhnang ni wada csumux hyaan ni spaux ka huling bbuyu, kiya ni wada mtucing paah quwaq na ka mirit. Qmaba mirit ka rklit kusuy ni mspgriq wada da. Paru bi msaang na rklit kusuy ka huling bbuyu, “ Emprqdug! Ungat lhbun! Paah ka mirit mu! ” msa.

Mhgliq quwaq na mhulis ka rklit kusuy, Ur! Huling bbuyu rmqdug ku? Ungat lhbun mu? Rngaw binaw, nhuya(hnuya) su msa qmrak ka mirit nii? Bnegay lupung? Aji uri o tnbgan su? Ha! Ha! Iya snguhi, mndka ta balay.

Ga empprngaw ka patas nii o qtaan ta hi huling bbuyu ni rklit ga mttciyu qnnaqih dha, ga tmiyu rmngaw quri rklian ka huling bbuyu,  “ empqrbling, ungat lhbun, peiyah hiyi mirit mu. ” kiya ka kiya ni tmiyu hlingan bbuyu ka rklit, “ mqrbling ku?ungat lhbun mu?Ha haqtai ka isu nanak wah! ” 

Manu saw kiya, nii pgkla kngkingal hiyi ta, rtmiyu ta qnnaqih seejiq siida o qtai ta nanak ka ita nana khan, psbrih ta lmnglungt ita nanak han, tai saw mha ungat ana bilaq tcyuun seejiq ka ta nanak. Kiya ka spruun ta qmita kana seejiq.

Klai ta balay ka quri qnseejiq ta, emphuya ta msa ka balay bi qpahun ta quri seejiq, ida ta uda qnsbilaq lnglungan ni smparu qmita seejiq, kika spruun ta dha qmita uri, uda bi mdayaw quri seejiq msula, kiya do jyagun ta seejiq niqan kneuwit ta siida.

狼躲在草叢裡，注視著草原上的綿羊。「我已守候好幾天，今天非逮一隻來吃不可。」

牠等到牧羊犬走遠，很快的衝出去，撲向一隻正在低頭吃草的小羊。咩！」羊的哀號驚動牧羊犬，可是牠離太遠，狼早銜著羊跑得無影無蹤。

「我要回洞穴享受大餐啦。」狼得意洋洋的想：「誰叫那大笨狗不看好呢？丟掉活該。」狼正開心時，身邊突然竄出一頭獅子，「呼！」一聲把牠撞翻了幾圈，連嘴裡的綿羊也給撞掉。獅子銜了綿羊，轉頭就走。「卑鄙的家伙！還我綿羊！」狼對著獅子咆哮。

 

獅子咧著嘴，「嘿！我卑鄙？我無恥？親愛的狼先生，你倒說說看，你是怎麼拿到這隻羊的？是你朋友送你？還是你養的？哈！哈！別忘了，我們是同類！」

野狼指獅子欺騙、沒良心。但獅子對野狼說：「我騙嗎？我沒良心嗎？」

當我們說別人的不是時，先看看自己是否有資格說別人缺點，先反省自己，這樣才會被人尊重。

做人處事一定要謙卑、尊重別人，別人才會尊重你。時時幫助別人，別人也會幫助你。