trang saku’ ’laqi’ cikuy na’ ga, ini’ maku’ zngi qu “kinturu’ ni yaya’ maku’ ” ka zik musa’ mtzyuwaw qmayah rgyax. trang nasa ga, kuzing ru sswe’ maku’ kneril nanak maki’ ngasal. musa’ mtzyuwaw qmayah rgyax qu yaba’ ki yaya’ maku’. smozya’ saku’ gmluw sami’ maki’ ngasal kwara’.
trang saku’ mqwas biru’ squ pqwasan ’laqi’ cikuy ga, kya qutux ryax mhngaw squ ngasal qu yaya’ maku’. kmagaw ru smrzyut qsahuy ngasal ru kbalay cingay blaq niqun na nniqun. babaw kinryaxan. muwah ngasal myan qu qutux ’Tayal qalang ru kyalun nya’ yaya’ mha, “mtakuy rgyax qu yaba’ maku’ ru ini’ qbaq mhkangi’ nanak.” ru spanga’ nha’ stwan nha’ ngasal qu yaba’ maku’. ru mnglung mha, “ima’ qu psatu’ yaba’ musa’ mita’ nbu’ sa hugal la?”
tmrang ini’ kaki’ ngasal uzi qu qbsuzyan maku’ mlikuy ka baq gmluw glgan. si tuliq qu yaya’. srzyutun nya’ lukus ni yaba’ ki lukus rasun nya’ ru shabuk spanga’ nya’ pala’ qu yaba’. ru mhkangi’ musa’ mita’ sinsi phgup sa hugal.
ms’urux saku’ tanux ngasal. mita’ saku’ kinturu’ ni yaya’ mpanga’ yaba’ musa’ mita’ nbu’. aring sobih ru in_ggyut wal twahiq. hopa’ ru in_ggyut wal cipuq qu inrkyasan nya’. mnglung saku’ nanak. twahiq balay tuqi’ ’san ru ’usu balay qu yaba’. talagay siqan qu yaya’ la! talagay lokah qu inlungan yaya’!
babaw nya’ mcisal sami’ ki yaya’. pqutan maku’ mha, “twahiq pinhkngyan su’ ru mulu su’ glgan la?” kmal qu yaya’ mha, “tehuk saku’ qalang Suru lga, mluw saku’ basu’ la.” twahiq qu pinhkngyan nya’ balay wah! kmal lozi yaya’ mha, “ini’ maku’ baqi minkahul inu’ qu qpzing qani. ru si saku’ gluw mnbu’ uzi la.” misu qani mspat pgan zmagal kawas ni yaya’ maku’ la. wal in_ggyut mbukut qu kinturu’ ni yaya’. ini’ k_yan sraral kinlokah qu hi’ ni yaya’ la. ana ga, wal maku’ syun balay inlungan qu knita’ maku’ qinxan ni yaya’ maku’. hiya’ ga, nyux qnzyat ru lokah balay gmalu’ ru mlahang ngasal nya’.
還記得當我還未上小學時,媽媽要去山上田園工作的背影。當時家裡只有我和妹妹,爸爸和媽媽必須上山工作,我喜歡全家人都待在家的日子。
上小學時,媽媽沒有上山工作,而是在家打掃,整理家裡。有一天,部落族人來告知,爸爸在山上發生易意外,要立即就醫。哥哥剛好不在家,媽媽決定揹爸爸步行下山看診。這整件事情的過程我都看在眼裡,看著媽媽準備簡單行李,看著媽媽用pala’揹著爸爸的影子,由近而遠,由大漸漸變小!我心裡想著,路途這麼遙遠,爸爸這麼重,媽媽好可憐。
多年後和媽媽聊起此事,問她多久才搭到車?媽媽說:「走到蘇樂部落才搭到公車,當我一上車才感覺到累!自己也很驚訝,這力量是來自哪裡?但是,爸爸就醫時,我也生病了」。
媽媽85歲漸漸年邁,背影也漸漸駝了,不再年輕有體力,但媽媽勤勞、忍耐為要守護家人的生命樣式,已深植我心!