朗聲四起

Matu:as tu ci vayi nu maku, walu tu a pulu’ ira ku lima ku mihecaan nira, hinapa:wan caay aca pakaraheteng tu nasaniay a nasuwalan. Nika caay kapawan tu nikangeru’an nira a umahan, caay aca kapawan ci vakian tu nikakumud a mikaumah tu umah nu heni, herek saan a maramud hacuwaay hakiya ku nikalavades a pahavay a midiput tu wawa nu heni.

Yu silawad ku laluma’an tayni tu a milisu’ ci vayi’an, tanu’ulah saan ku valucu’ a masasuwal, i nalikulan a taluma’ nu laluma’an caay tu pakaraheteng ci vayi nacimaci:ma ku tayniay‚ Anu katangasaan tu i kakemanan, mavana’ tu cira cima ku caayay kataluma’, cimaci:ma ku matenasay tu a caay kasasuaraw, u inian tu a cacay ku caayay kapawani nira. Suwal satu ci vayi, “Matu’asay tu kaku, caay tu pakaraheteng tu maamaanay a nidemakan”.

Suwal han nu maku ci vayi, “Asiruma saw anu mapawan, aka tu pisadakadakay a misimsim tu mapawanay a demak, anu makasimsim hen tu lipahakay a demak nga:ay tu!”, nguhit saan a makatengil cira. Caay tu ka’adihay ku kangalayan ku lalungucan i valucu’ nira. U lalavuay nu luma’ atu laluma’an tu a cacay ku kasida’itan nira, anu tanektek tu ’amin ku tireng mangaay tu ku valucu’nira.

I kasuvaucan nu maku a mihecaan, tayra ci ama aci ina i Taypak a dademak, awaayay haw ku lawad nu heni a midiput, a maanen aca! pasuvelid han tu ci vayian a papidiput i takuwan, sulinay a maanen nu maku a mapawan tu nidiputan ni vayi i takuwanan.

Adihay ku nisadatengan ni vayi i umah, u vatikar ku sapiculu’ tu dateng a pacakay, silsil han i lilis nu lalan a pacakay. Sulinay nipacakayan nira tu dateng, ira ku muketepay, ira ku tusaay a pulu’ a acaan, ditedit han nira a misuped ku nipacakayan a paysu. Melaw han nu maku ci vayi tanutanang saan ku pisipisingan nira, masasunguhit kami a matawa, sadiheku saan ku valucu’ niyam, mapawan kami tu ngeru’.

Yu makasimsim kaku ci vayian, valihenaw ku valucu’ nu maku, anu cilacila makaraheteng hen hakiya i takuwan? Nika, suwal saan ci ama, U nipacavay nu mita ci vayi’an, u sakapahay a sapaini nu mita i ciraan.

奶奶已年邁了，不太記得半天前的事。

卻忘不了，曾經與爺爺在這片土地耕作的辛勞，同甘與共渡過的時光。當親友拜訪她，過了半天之後，就忘了。到了用餐的時間誰沒有來共餐，誰又好久不見了，她又記得了。我告訴奶奶記得快樂的事就好，她看著我淺淺一笑，只要大家都平安，這也是她僅存的願望。奶奶種許多蔬菜，我們在路邊擺攤販售，望著奶奶流著汗水的臉頰，我擔心她是否還會記得我是誰?，爸爸說：「陪伴」是我們給她最好的禮物。