朗聲四起

Masuni tu kira nicaitan i cabengay a tuki, sulikul han a mimelaw enemay tu ku tuki, u kataluma’an tu namikuli. Yah! pisicera’! a umaan tu hakiya ku sakalabi. Sasatueman satu ku remiad, i nikataluma’an a lalan, araw miciwi a tayraen i kakatayraan nu alumanay paliwalay tu alesu’ay a kakaenan a yiese. Pasatukuen nu maku ku otobay i lilis nu lalan, kanaun hantu a mikilim tu kangalayan a kakaenan. Melaw han saritiritin saan ku paliwalay, maheminima saw ku kakaenan, caay kalihalaw kita tu nikaawaay nu sakalabi.

Kanaun han nu maku ku rakat a misamelamelaw, i lalabu nu kentaci rarimuwang saan ku sasabaay a micudaday mararu’uru’ng a maru’ a miseka tu nitengeran tu simal a ayam. Iraan u malehululay a kapah makakitin tu a kemaen tu ni'id’idan nisulesulan a titi. U ruma a labang liyut han a temireng i tepar nu pacakayay a kemaen tu situngalay tu tinayi' nu babuy a tuwami, iraan u mikuliyay masaliyut i sapad a patawsi, a kemaen tu nitucekan niciyanan a sinabel. Ira ku sacacay sananay a matuasay, sisakalabi saan u nipatawyiw a nitengeran a basis i hemay pasinabel saan u kabi nu tamkuy. Melawsa kaku tina sacinglaw cacelcel sananay a yiese, maserep tu aca ku sakakemaen a balucu’, kaytila tu i ngataay nu luma’ a pacakayay a malabi ku ngaayay.

Ini i nikakemaen, makasimsim kaku, caluway ku aniniay a wawa atu matuasay, anu caay kangalay a micacak, anu mangalay hen a pacena' tu kaen, patelay han kira micacakay, pataduen tunu tau a micacak tu kangayayen nu misu a kakaenan. Awaay ku awaayay nu nipacakay, anu u maan ku kangalayen ira amin. Iri, caay kanca pakakerur han a patangasaen i luma’ nu misu, mahaen kiyami ku urip nu aniniay a tamedaw. Anu naay saan picacak i luma', maheminima saw ku paliwalay i ngata nu luma’!

Mautang tu ku labii, u kataluma’an tu! paengaw saan kaku cahebaran ku bulad nina labii, u ruma ku nikatangelal. I matini, masimsim nu maku tu kaen nu luma’ ita, u turun, hakehak, tatukum atu nisalilan a ayam tuduh han a palamlam i bataan a misakabi.

Kasicah caay kau maamaan ku i tahkaay. Nika, nu sakaurip a kaen nu luma’ kiyami, silamlam tu tawa, tu kungku, tu nikaluwaluwah nu alumanay, masarumud ku balucu’ nu luma’, tanektek aca ku becul. Sisa, anu hacuwa ku nika’alesu’ nu nicacakan nu pacakayay, a ki’alesu’an aca haw ku nicacakan nu luma’? A maanen a miditek ku nikasa’ula’ulah nu masaluma’ay.

Tueman tu ku labii, u kakataluma’an tu! Paengaw saan a pasakudul a mimelaw, tangelal saan kira masakaliti’ay hadeng u nica'itan i kakarayan a bulad. Nasahen ma’urun tuaca kaku tu ayaway a kaen nu luma’, kasicah caay kau maan ku nicacakan a sinabel. Nika u nisakilemelan nu tamedaw nu luma’ a micacak, a ki’alesu’an aca haw nu palutingay ku kaen nu mita? mangalay tuaca kaku a mipalita tuya tataluma’ay i lalan a tamedawan, “mareheten hen haw kamu, u lisin nu carahbaran kina labii kiyami”!

牆上的鐘響了，剛好六點整，該是下班的時候，傷腦筋!晚餐該吃什麼？天色漸黑，回家的路上，莫名的騎向大家愛去的夜市，我把車子停靠在路邊，向市場四處觀望，尋找我想吃的攤位，想吃的東西接連一起，不用擔心沒得吃。

走著！走著！只見小學生在吃Kentaci，情侶共吃涮涮鍋，吵雜的大學生們手持著串燒邊走邊啃，一堆人站著吃大腸麵線，一夥工人圍桌吃熱炒配啤酒，也有孤單的老人們，很簡單的享受魯肉飯、冬瓜湯。這喧嘩熱鬧五光十色的場景，反而降低了食慾，決定去家附近的夜市，找個小店吃個晚餐比較安靜。現在的小孩跟家長們真幸福，若沒有時間做或想換個口味，打個電話也可以吃想吃的東西，現代人的生活就是這樣啊！

夜漸深了，該回家了，抬頭一望，一輪明亮高掛天上，我想起了家鄉味，雖不是山珍海味，卻也都是老少談笑之間，把家人凝聚一起的家常便飯，比起那些餐館的美食，更多了無價的人情味。這時很想問，那些正在回家路上的人們，「可記得今晚是中秋夜?」