朗聲四起

sessen muzan ya qaRabian zau, paqenanem iku madded ta ngayaw na takan, maw mammaq ay zanum ta awan,  quni tuRpus Raynguan ku, metenes ti iku madded, ta takanan ay dingki zan ti mammaq. qaRabi semiyup bali tu takan, nitanganan sudad sasudadan qawqawman mai tu nisudadan, matapa sudad ta takanan, tangi azu nengi taytan ma, tangi ay aiku, kutkutan ku anem ku badaqan ku, qawqawman mai iku tu sasudadan papuniR semudad.

patay ti anem ku, “ maken nazaw ma qenasuppaRan ku ni? ” metawa iku timaikuan, mai ti tu nianiana simpez na uRu ku, mai ku tu kenasianeman qaya, wantima suni na uzan, suni na bali seRay suni na nisiyup na bali matangan ti ya sudad maipil ku, makasianem ku ti siRab seRay setangi yau niana lazas bettuq, makasianem ku ti qaya masang ay lanas. Raynguan ku melaziw ti tu utani dukian, Rameneng iku kasianem tu lanas na masang nani tuRantuRabi ti, taytan ku sasudadan ku qawqawman mai tu nisudadan, muwaza saliyaman ku tu sudad mai pama niliyam, muman iku metawa timaikuan; “ tangi kidadan na ti, qayau pama anem pisapat kasianem ni? ”.

masengat iku matiw pasa dengat miRi, yau pa tuRpus bali semiyup maynaR pa iku, ta senazau ay qaRabi kintani lazat azu aiku, maded ta ngayaw na takan mai tu nisudadan niliyaman? kintani lazat yau pama ta qatian kelawkaway mai pama temanan uu pasasani pama semaqsaqay, tatezuma leppawan tatezuma qenabinusan, seRay qemilim tu qangidan na.

meRining iku temayta tu takan saliyaman sasudadan ku, tangi ay aiku, azu miRi ta Rayngu talawman ay naung seRay lazing, azu tu tangi kenasianeman ku ay lazat, yau tungus saqazawan na tu qenabinnus na, taytan ta pasi kitut ma tu zana ’daq saqazawan ku lanas.

qawqawman tuRpus seniyup na bali, qawqawman ya uzan, ineban ku dengat, temabal tu ta qatian ay suni seRay lanas, mai pama iku ngid qaynep, mai pama iku ngid qasuqas, buwaqan ku tuRpus ti ay zanum ta awan, muman iku mala tu saawa mammaq ay zanum, muman iku madded ta ngayaw na takan ku temaqsi, pasi yau a mazemun lazat maynepan ti tangi, wanay ka aiku, Rusiangatu pama ngid taqsi, wanayka maken tuRantuRabi ti. pameng ma iku azu muRin metawa.

這是下雨寒冷夜晚，我獨坐在桌前，茶杯裡，曾經溫熱的水已經變得冰冷，而桌燈卻已發燙。該做的功課如今還是空白一片。

心灰意冷的我，腦裡一片空白擠不出任何東西，沒有半點想法，「我真的只懂這些嗎？」我嘲笑自己，不禁想起昨天、今天發生的事，甚至想起更早的往事。也不知過了多久，當我從回憶中醒來時，已經是深夜，看著依舊空白如雪的功課和一堆還沒讀完的書本，我再次嘲笑自己：「現在都顧不了了，哪裡還有心情胡思亂想？」 

冷風吹醒我的思緒，到底有多少人像我一樣，毫無進度的坐在書桌前？又有多少人還在外面奔波，而還沒回家，回頭看看桌上的功課，此時的我，如同站在無法跨越的高山前、大海邊，但是這些所謂的難關，與其他人比起來可能微不足道。

冷風依舊刮著，雨依舊下著，我關了窗，還不想說晚安，我還不想認輸。我重新拿一杯熱茶，再坐回位置上，此時是許多人安睡的時刻，戰鬥才剛開始，不過有點晚就是了。我不禁暗自苦笑著。