朗聲四起

na punpusanin cak ni tu pasadu tama nak, ma’aq qa ni tu sipungulan zaku ka cia ki hiku’ cia.

tudip tu minmakazhav va diqanin, mudanin(mataz) na qudasno’az, mastan maqanimulmul la is’ang, maskakiv va tama ki sinkukuza cia, minihan cak kaku’ nak, munha’an dangi’an tama nak na taskun cam mulumaq, kaha’anin dangi’an tama, sadu malqaqalmang nga qemangsut ha’an bukzavan, tinliskin cak qudasno’az, matemil la is’ang muqaqalqal la ‘usaq ha’an mata. tupa ka tama tu: mopin ni mopin, katu macalpu heza cia diqanin na sindelaz.

kalumaqin aminun tama isbaliv va sindenpuc kim ha’an lumaq, mavai’ang tupa, simulang ha’an duma cui ikma’e’un masatu qudasno’az. matudip pa maqanimulmul amin na is’ang, tis’uni’ udanan qudasno’az musu tu uka’in cia tama ka kukuza’un, matu tunganin na sinkukuza ki qudasno’az za, na munha’an na tama Nancing moqnang kilim kukuza’un, na mucoqesin amin cak munha’an kaku’ masipul, taskun cam mudan.

matu kahanin Nancing nga, i ita’ang cak mal’u, kanlabingin cak mudan munha’an kaku’ nak, opa na heza cia tama ka sinkukuza, petupakin cam mi tama tu, na ni niap masatu zaku, kilim ma tama tatini’ saqalan cia na masatu zaku, unisin na miliskin na tama ka, ni tupa ka tama masidu ka is’ang nga, lavi tupa ka tama masatu zaku, altupa tupa’u ku tu azaqa’ ni tu masatu zaku, tupa ka tama tu ni tu malau. mapusanin na qamisan nak tudip.

tundaza cam qatu munha’an tansipal, munha’an pandudu’an ni kisia’. mabaliv cak kipu’ a cia tama ka sepuk ki qemangsut, opa madia a qemangsut ta, na kilim kadangaz ancaqan, kas’ang cak tu mastan cak tama mateklac, na asa cak siqalav tama pabazbaz, nanu’in na tama qanaqtung pabazbaz tu na pia cui ka encaqanan, satu’un cak tama mundaza kisia’.

kilim naip antaha’an hilav va pangka’ na longqu’an, pasapalan zaku ka pangka’ i sinpa’adas cia uva’. tupa’un cak cia tu: sadudu han dantun, sadudu maca maqmut na iskazhavun. tupa’un cia ka iskalunan tu sadudu’i cak ha’an dantun. muaz cak matamal tu muaz epun tis’unin cui, muaz song maskalun istun, uvaztikicang qa cak tuna, ni qa cak maqtu anak’anak!

maca iliskinun zaku lopaku ka tutuza tu matemang dengaz cak.

我與父親不相見已有二年餘了，我最不能忘記的是他的背影。

那年冬天，祖母死了，父親的差使也交卸了，正是禍不單行的日子，我從北京到徐州，打算跟著父親奔喪回家。到徐州見著父親，看見滿院狼籍的東西，又想起祖母，不禁簌簌地流下眼淚。父親說，「事已如此，不必難過，好在天無絕人之路！」

回家變賣典質，父親還了虧空；又借錢辦了喪事。這些日子，家中光景很是慘淡，一半為了喪事，一半為了父親賦閒。喪事完畢，父親要到南京謀事，我也要回到北京念書，我們便同行。

我們過了江，進了車站。我買票，他忙著照看行李。行李太多了，得向腳夫行些小費，才可過去。他便又忙著和他們講價錢。我那時真是聰明過分，總覺他說話不大漂亮，非自己插嘴不可。待他終於講定了價錢，就送我上車。

他給我揀定了靠車門的一張椅子；我將他給我做的紫毛大衣舖好座位。他囑我路上小心，夜裡要警醒些，不要受涼。又囑託茶房好好照應我。我心裡暗笑他的迂；他們只認得錢，託他們直是白託！而且我這樣大年紀的人，難道還不能料理自己嗎？唉，我現在想想，那時真是太聰明了！