朗聲四起

a itulutuluwaen ta kukumingakku, saliyalim a’emasi’adjamadjaman a  patjesalilim sa’amaya ta sengsengan ti’ama. a sitjumaqan nimadju iqilja mata aituluwa ta laqulj nimadju, au, izua a maqevaqevav ta vaveci’en. nu aiv amen maqati a lemengeljeng tjaimadju, ljaua ayatuwa iniyapusalu ti ina a maljavaljavar nu ema’an amen, avan nu madraudrau tu qemelaqel a si’anan, sa apala’e a inacavacavan, avan nu niya si’a padjadjeli a patatideq ta a’an i cekuy, a maljavar tu ita tu drusa aaiyan.

u paqenetjen aza aaiyan ni ama, “ saigu sun ta su aituluin? ” “ izua pacugan a kungke? ” “ nu izua su pinaasareuya i varung tjumalji aen saamaya. ” tjalja tjenglayaen a ilangengda ta vilivililjan a ay. malji i aedriyan anan a en, ljauwa “ a pinaasareuya pinivarung ” liyav aravac. saljinga en tu izua na semedjalu a ramaljeng tu paseqeljing tucu a u pinaapazangal a pacugan.

nu maa’an, tedep anan ti ama ta aituluwan. salim a en ta u vaveciken uta, ljauwa iniyana patjeza’e a u vinarinrugan. ti ama nea nu zikang tu maljvar a men ta salimanan, a u suqelaman, tjara pinucugan anga ni ama.

nu siadrusaqadav a adjamadjaman, tjemaulaula ti ama ta tigami pita u cekuy. azua, vineci’an nimadju nu qemacuvung anga ta sengsengan nu salilim a vengin. sinipacuru ta iniyanan a maqacuvung a ai nu ema’an a men, situlutulu ta u pinaapazangal, sa tulean aen ta djalan. saa avan a u si’igaljuan a pacun, tjenglai a en pita ljavac na sapitj, sa u isupuy nu na sem’ez a en ta itulu i kungke, knamaya ta lemangdangda ta ai ana semedjalu ni ama.

小學時，父親工作忙到晚。他一回家就躲進他的書房，在那裡緊張地趕寫稿子。只有在吃晚飯的時候才能見他一面，母親不允許我們在飯桌上跟父親高談闊論，免得他忘了細嚼慢嚥，壞了身體，只能隔著飯桌交換微笑，交換一兩句簡單的對話。

我記得父親常說的是：「功課會不會？」「學校裡有什麼事情嗎？」「心裡有難題儘管告訴我。」最後那一句話是我最愛聽的。我雖然年紀還小，但是「心裡的難題」卻不少。我是需要一位親切的長輩幫我解決這些難題的。吃過飯，父親又進了書房。我也忙起功課來，但心裡總覺得遺憾。父親忙得沒工夫跟我談，我的遺憾，父親也一定注意到了。 

第二天早晨，我的書桌上往往會有一封信，那是父親深夜做完工作後，為我寫的。他在信裡，繼續飯桌上沒說完的話，替我解釋疑難，親切地給我指路。為了細細地看，我喜歡把信放進書包，在學校裡利用休息的時間讀信，就像聽到父親親切的談話一樣。