I ’a:yaw, itini Feranso a finacadan, ira ko cecay a tadamanay a pakafana’ay a tamdaw ci Fu-el-tay han ko ngangan. Ira ko cecay a mamatayal ningra, fangcal ko faloco’ moecel ko harateng ningra, nika matoka^. Yo cecay a romi’ad, masadak ci Fu-el-tay, saka ocor han ningra koya mamatayal a papisolac to cokap, nika ’araw sa ci Fu-el-tay toya cokap, tano tahefod sa to nanocilaay ho^ a tahefod.

Celi’ han ni Fu-el-tay koya mamatayal a mainget, nika ca’of sa koya mamatayal, “ O tahefohefod ko lalan, romakat kiso anohoni^ i, caay haw ka malecad to a citahefod koya cokap iso? ” han ningra a paca’of. Ta tawa^ sa ci Fu-el-tay a cicokap a masadak. Nika i narikoran ni Fu-el-tay, mafekac koya mamatayal a mitoor, mangalay cingra a miala^ to safohat ko pi’anangan to kakaenen. Nika eca^ han ni Fu-el-tay tengilen, saka sowal sato koya mamatayal, “ Tapangaw! Pafelien ho^ kaka to safohat to pi’anangan to kakaenen, maan hato ko sakalahok ako? ” saan. Itiya ca’of sato ci Fu-el-tay, “ Idangaw ako! Ikor no tosa^ a tatokian, caay haw ka lecad to a mamasolep kiso? ” han ningra.

O pinangan nora mamatayal, mato pahapinangay tonini a sowal. Ano o malalokay i, caay karasowal; o matokaay i, adihay ko sowal, o kalifotan. O mamatayal ko tiring ri, caay pilaheci^ to tatayalen, adihay aca^ ko sowal, mato misafanafana’ay. O mamaedeng to a papisawaden no tawki^ ko matiniay a mamatayal, caay ka ngo:do a miayi^ to safohat to pi’anangan to kakaenen. Kita sato to no mita a ma’orip to romi’ami’ad, latek malecad tonini a mamatayal. Itini i loma’, midamaay kita to ina^ ato mama^ a matayal haw? Itini i salikaka^ ato i idang haw i, masasidama ato masasisorar kita to faloco’ haw? Nanay pakayni tonnini a kongko^, mapa’elal ko faloco’ ita, mafana’ a masasingodo^, malalok a matayal to molotatayalen no tireng.

Pakayni tonini a kongko^ ni Fu-el-tay ato mamatayal ningra haw i, nanay o sakacakat no fana’ no mita a ma’orip tonini a masasifoday a kanatal. Malalok a matayal, masasingodo^, mafana’ a masasipa’ayaw. Onini a kongko^ i, o nananamen no mita a ma’orip tonini a hekal.

法國有一位教育家，名叫伏爾泰。他有一位僕人，為人忠厚老實但很懶惰。有一天，伏爾泰要出門，叫僕人準備好鞋子。伏爾泰卻發現鞋子仍佈滿著昨天沾上的泥跡塵埃。

僕人卻說：「路上盡是泥濘，兩個小時後，你的鞋子不又要和現在一樣髒嗎？」伏爾泰笑笑没說話，出門去了。這時候僕人追上來，向主人索求食廚的鑰匙。伏爾泰裝作没聽見，僕人說：「先生，我要食廚的鑰匙，待會兒我還要吃飯呢！」伏爾泰才說：「兩個小時後，你不也將和現在一樣餓嗎？」

伏爾泰以其人之道還治其人之身，用委婉的手法教育他的僕人，這種不直接斥責、不衝突，並給予他人改變的機會，既展現自已的高EQ，又能維護他人的尊嚴，這樣的做人處事之道非常值得我們學習與效法。