朗聲四起

Maratar kako romowad to dafak, saca:cay sa kako, alaen ako ko kakamaro’an, ta maro kako i potal i ka’ ayaw no loma’. I taliyok no mako, awaay ko takaraway a ’adipel, dengan oya poene:ray a nipalomaan to kamoraw ato kilang ko malosanga’ i taliyok, matiya o itiraay i serayan ko ’orip ako, awaay ko mi’adipelay. Mi’araw kako to carefacef no dafak, mato nga:ta saan raa:y saanay, matiya itiraay i kakarayanay ko tatirengan ako.

Caay ka halafin, masadak to ko cidal i wali, mapatedi no ’edil no cidal i, itiya a miteka a na’o:n sa koya carefacef a malahedaw, caay ka halafin, awaay to aca a ma’araw. Itiya sato, masapi:nang to ma’araw ko riyar ato lotok, wata:h ka fangcal, halo kilakilang a ma’araw, sasaepi’ sa ko faloco’ a mineneng. Sorikor sa kako a nengneng i, hilam itiniay i ngata koya Siwkolang a ’alo. I ka’ayaw no Siwkolang a ’alo i, o ya takara:way a lotolotokan no Cung-Yang-San-May, samatiya sa o micokaan ko nikafangcal a ’arawen.

Itini to i kalafian, ’araw han a pasafaled, salangdaw sa ko kakarayan, awaay ko cahica:hid aca, tomatira ma’araw ho ko ’alilis pakalaenoe:no misaliyok a maefer. Matiya o i kakarayanay kako. Tangasa to to dadaya, herek no lafi, caay ka eca mipalamal ci akong to pingiroan, ta itira ko polong no niyam a mingiro i taliyaok no lamal, mitengil to pipakongko ni akong to ’orip no niyaro’ iti:ya ho. O kaolahan ako a mitengil a kongko ni akong i, oya pakayniay ’arikakay. Sowal sa ci akong, sa’ayaw i, o lipahakay malalokay ko Pangcah a finacadan, nika ira koya ’arikakay a mirawraw, saka marawraw ko ’orip no Pangcah. O fangcalay ko faloco’ no Pangcah a finacadan, saka ira ko midamaay a kawas. O sakaira no komoris no mita o Pangcah i, o sapiaray toya midamaay a kawas no riyar. Ano mafana’ kita a miaray to padamaay sida’itay i titaanan i, o saka lali’ay ita to fiyafiyaw ato kalotamdaw sa ko kongko ni akong.

Tomatira, maenep a mitengil to kongko ni akong, ’araw sa kako to papotal i, sato’eman sato, nika ’araw han ko toki i, faloa:y ho. Maolah kako to matiniay, away ko rawraw, away ko kirom a ’orip.

清晨的早上，獨自一人搬張椅子坐在門前的廣場上，眼前沒有圍牆只有榕樹的矮籬，讓人有如置身天地間，無拘無束。靜靜地看著眼前的晨霧，忽遠忽近飄渺移動著，有如仙境般。

不一會兒太陽從東邊升起，露出一道道曙光，才將瀰漫的晨霧迅速驅離散開。秀麗的海岸山脈露出型態，清翠的樹木盡入眼簾，讓人看了心曠神怡，空氣中有股清新的氣息。往後看秀姑巒溪就在不遠處，再往後看些就是雄偉的中央山脈，眼前這一幕就像是一幅山水畫。

黃昏後，蔚藍的天晴空萬里，偶爾還可以看見老鷹低空盤旋，讓人宛如置身大自然。晚餐過後外公總會生一盆火，讓大家圍坐取暖，也聽他聊著部落的過往。部落的夜晚一片漆黑，靜得讓人有些害怕，我看看錶才八點鐘。一天緩慢的步調，讓我精神完全放鬆，我就是喜歡這種悠閒與寧靜。