Yo cecay a romi’ad, romakat kako i lalan paka’araw kako to cecay mato’asay to a fa’inayan pakasongtol to mato’asay to a ama, nika aya kako pakasongtol caay ka saan, palowadaw kona ama caay ka saan, laliw saan caayay to pisikor. Paka’araw kako itiya wata ko teli’i no faloco’ ako, patado sa ci amaan a teli’i. O roma katoli’ian mangalef ’aloman ko mitiliday paka’araw to nika tolo’ ni ama, tafesiw tafesiw saan awaay ko misikolay, roma ira ko talimaan sanay caay pinengneng nengneng, tongal sa ko foraw no faloco’, malecad pakanengnengay to tafalahan to lakaw i lalan, caay pisikosikol ko nika tadangca no faloco’.

Misatanatanam mihadidi a lomowad ci ama, nika mato’as to caayay to ka tanektek ko tatirengan nira, awa’ay to ko ’icel nira a tomireng. Ya kamatira nira itiya sedak sa a comikay ko cecay mitiliday a fa’inayan mipalowad ci amaan, padangen nira mitihtih ko sota’ i kafer nira, “ Caay ka maan kiso ama? ” han nira a milicay, “ Caay ka maan kako, aray kisoway ” han ni ama a somowal, maherek cingra somowal to “ aka ka ngodo ” sanay, laliw sato cingra. “ Tadafangcalay kina wawa ” saan a somowal ci ama, tatoy toya cokor nira rakat sato.

Tadamahadoway ko faloco’ no mako a paka’araw toninian a demak, o harateng sa no mako, so’elin to ira ko diheko tona edef no na hekal, o dadoedoen to koni mitiliday  a fa’inayan, nika itini toni a hekal ira ho ko ka’acekan a pinangan, matoya pakasongtolay a mato’asay to a tamdaw ato ya romaroma a mitiliday a wawa. Kita o malatamdaway, kita to o finacadaan a tamdaw, palowaden no mita kona adayayay a faloco’, maolahay mipadang a faloco’, ano awa ko fangcalay pinangan no faloco’, caayay to ko tamdawan kiso a malatamdaw. Nano to’as tangasa anini kita to ato roma a kanatal, papina to ko kinafalah sanay to ’orip no tatirengan a mipa’orip to masamaanay a tamdaw, onini koya tadafangcalay a ma’orip toni a hekal.

Ano mimimiming koni makeraay no mako a demak, tadamahadoway ko faloco’ no mako, o dadoedoen no mako a minanam cingra. Ko nanay ma’orip kita itini tona hekal maemin kita patalahekal to salong a olah no faloco’, haki tisowanan ano makera ko mimingay a demak a misatapang, haenen no mita ko demak, mafalic malasafangcal to konini a hekal.

有一次，我走在馬路上，看見一位中年男子推到了一位老奶奶，但他沒有說聲道歉，也沒把老奶奶扶起來，就揚長而去了。當時我看到這場面有點氣憤，不禁為那老奶奶感到義憤填膺，更可氣的是，許多國小生也看到了老奶奶摔跤，但個個與她擦肩而過，眼睛異常冷漠，有的乾脆裝作沒看見，就像看路邊的垃圾桶一樣，冷漠無情。

老奶奶嘗試掙扎著想起來，可她已年老體衰，沒有力氣再起來。就在這個時候有一位男同學跑過去把老奶奶扶了起來，又幫她彈掉褲子上的塵土，對她說：「你沒事吧，奶奶？」「沒事！」奶奶說。「謝謝！」「不用謝！」說完他就走了。老奶奶說：「真是一個好孩子。」說完，就拿著拐杖走了。

這個場面太讓我感動了，我想：世界上還是有溫暖的，他就是一個模範，但世間還是有醜惡現象的，像那個中年男人，那一些國小生。身為一個人，一個中國人，應該發揚中國人樂於助人的精神，如果連做人的善的本性都沒有，那你就不算是一個人。古今中外，多少人因為救人捨棄了自己的生命，這正是人世間最美好的東西。

而今天發生在我身邊的一件小事更讓我感動，我應該向他學習。就請讓我們人人貢獻出一點自己的一點愛，從身邊的小事做起，那麽世界將會變成美好的人間。