Spuliq qani hiya ga, nanu son mha phapuy knerin ay, phapuy mami rwa, phapuy mami mga, blag balny nxan may! Atuni qutux bwax lmga, si ps’un lmga syan qsya lma mami ma.nanu yasa qu hiya qani lmga, “talagay! So pyux qani mru ciq… ini nya pyu… qutux syun… ai nya pa’uni qu mami lm rwa, pyuxun nya smi mukan nya, aki mna… wa “ pit! Pit! pit!” wayan naqa m’pzit lma.

Nanu yasa qu mwah maniq pagay ta misuw qs mha qutux ke’ kasa.nanu yasa qu nxan hiya ga, inat naqu pzit, naqa kitekuy ga, nxan hiya ga sazin balay bway na ciwan payat naqa pagay ga, mkbway kas tnaq niqun ma, maki qutux mqelan qasa lrwa.

wa nya si nanak ini… ini nya qutu balay bwax ini nya si, swa cipua iyan mha ma. tonan nya si nya copi qu si nya yopi kya qu… mami ma, mukan nya lmga, gehan nya lmga, wa m’pzit “ Pit! Pit! Pit!” pzit lmga, kitekuy lmga.

古時候做飯是件輕鬆愉快的工作，當時是用一粒白米便能煮成一大鍋香噴噴的米飯。稻子結穗也只有結兩三粒，或三四粒，收成便夠人們一年的生活所需。

有位姑娘懶於做家事，覺得每天煮三餐飯太累，為了一勞永逸，便不照著母親每次煮飯僅放一粒米的規矩，索性抓一大把入鍋煮，蓋上蓋子。突然「吱！吱！吱！」她變了鳥兒。 

今天我們無法用一粒米放入鍋子裡煮，就能全家溫飽、輕鬆愉快，田地中辛苦耕種的稻子，又會被這些鳥兒來爭食。