ina taikienga li lrevake solasolate, la dhace lrao lrowahay ina kadhalama’enga li valriyo, lo i’adhani ivalriyo gakonai aa, pi’amadhalaengalrao nao ovalriyo owilri valriyo li miyi, lo miki li ana, ina idhemeli omi’adhona ta kaalapayi votolro’o, mi’alrao ta owa iki ina li votoro’oni ikacingi makimao malrapa’a idheme li.

olo aico’ono li ahongonga li mowa ciyogako solasolate aa, kapaowalrao iki kilrihilriho’ae li valriyo, dhona ata’asana li mowa ta’aelrelidhe dhonalo kicengecengelae li revake siikace la dhonata kapangale ocao aa, mahekeme lrao malriyae dhona ahongona li mowilidhe ta’aelre, anadhae lo iki li valrevalreae dhowadhace aa tako i’adha’adhalrao akahekeme li, la menenga taikienganayi gako kapasikace mani aa ataloaketaenga.

taikie li ana solasolate gako aa dhona ata’aelreli vanidho aa ma’ea’ea lrao kaocae, olo iyaseliniyae ’ata’aelre li aa oha’iyasiyae ciokoko alrace li, anadhae dhonalo ’ata’aelre li kani anosikaelaeni lo aovaovaha’o ’omiyiyae, ho’eve ayiiyangay menanae mani icodhalra’anganay ma’akasalralray tola’idhaenga, alikinga dhona kisiyalalranga ngalrayilidhe lo akowelalini polriyalriyaeleniyae anosikaela vaha’o ta iya, la yilrae aa initolrohongalrao alikinga dhona kilriho’onga ka anga li miya dhona ata’aelrengali elre’elre’e li.

在外求學的我，離開最熟悉的家鄉，但仍選在放假時，回到我最愛的部落，我在那裡很自在，像回到母親懷抱般舒服。

剛入中學的我來到城市時，也許是車子太多太擁擠，也許是一棟棟高樓讓天空變狹小，陽光只剩下線條，到了陌生的環境，面對陌生的人，當我行走在車水馬龍間，紅綠燈是我們的節拍，我們停停走走，在學校裡，鐘聲的節拍也讓我們動靜交錯，我們像是上發條的玩偶規律的活動。

我是班上唯一的原住民，同學們叫著我的名字，說我說話好奇怪，我觀察學習他們，想跟他們做朋友，漸漸的，再也沒有聽到別人說我說話奇怪，但我也漸漸不認識自己。

在回鄉的車上，望著車窗外的我好像在尋找什麼，我細看每一座高山、每一條小溪、每一塊田地、每一棵老樹，我看到了！記憶一幕幕出現在我眼前，這裡就是我的部落，突然有人叫我「eve！你回來了？」我發現原來我在這裡我的故鄉’opnoho。