slwan hazi tikay lku kayan lga, tcyahaw kuzing nyaway yemangay sku tetanux ka glabang balay na babaw kayan. twahiy balay kinta’yux muw ru kinruyux balay linlungun muw yuwaw uzi, siy kung inblay yemangay nku lhlahuy. kahun sku kinta’yux muw hani ga, rngu muw llungun nku ’ngyat balay ru niya ’siy kint’tu m’umah, thuyay muwah pkmumu sahuy tninun linhuyan na gaga knxan Tayan. siy tbah txan muw na niya mtberaw pplaka sku llingay rrgyax ru yeyunan ga, memaw pyang glabang balay ru rahu balay ru inruyux balay na sinrxan nya. wiy niya nya ’mukan nku kkhoni ru lgiy niya nya smagan nku a’abaw. memaw wayan mtgawyaw ana n’inu na lhlahuy, niwan sa limu ka niya ta ttxan. ana son kani mta’yux uzi ga, niwan ’siy ga ruyux balay na m’u wayan niya kpahan kwara lhlahuy nku sin_gi’u hasa.

kyan utux ryax, yutas ru yaki musa mta’yux kinbahan nya niya miru sku hugan heci. mcisan laha ki kinbahan nya ru kyalun nya tikay ku kay ta Tayan ga, ini ga p’usan nya tikay kay Tayan ga, ini kba balay smyuk tikay ru mung ana utux kay na Tayan. misuw ryax hani lga minkux balay ku yutas yaki nya lnglung maha, “ pkusa nanu kwara kinbahan ta babaw nya la! ” huwa ana utux kay na Tayan ga ini naha ba’iy mung tikay ru kmayan tikay kay ta la? kinbahan ta hani lga, musa myay sa sin_gi’u hani, asa niya pplaka sku glabang balay na rrgyax ru yeyunan, memaw nya ’syexan kwara nku rozi ta, ungat balay utux tu’iy ku hhalan nya ptkruh kya.

txiy ku min’mukan nya ru min’syexan nya tikay ku rozi ta yuwaw hani ga, psyax hazi ku kayan lga, niwan sa kyan utux na ’ba niya nya gyahan babaw kayan krangi nya na nyaway gmyah, ana nanu ga ba’un nya mta’yux uzi la. mwana kwara na yaba yaya ru nbkis ta ga, krangi ta na utux ’ba hasa gyahay ta inlungan ta, ru galaw ta lozi ku sinbilan balay nku binkisan ta na blay balay nku Gaga ta ru kay ta Tayan, halay ta psba kwara lla’i ta ru kinbahan ta, nki ini krangi sa sin_gi’u maha kasa niya memung krryax ru niya mtberaw krryax ku llingay ta, ru muwah ’mwasux sku lhlahuy inlungan ta ana knuwan.

天微微出現曙光，我靠著窗望著天空，遙望著大自然的美，讓我想起祖先的生活文化。突然看到像是影子又寬、又大、又長偶而蓋住樹林群、偶而舖在葉群裡消遙自在的圍繞著、飛在叢山峻嶺中，一直穿梭在每個角落山林裡，乍看是條巨莽輾住叢山峻嶺的霧層。

有天，祖父、母去探望都市讀書的子孫。發現子孫不會說泰雅語。祖父、母非常：「以後子孫該怎麼辦？」為何連一句泰雅族語都不會說了？就像霧一樣茫茫然的在廣大無邊之山林中。 

若能像那隻手一樣打開我們的心，再一次把祖先所留下來的文化及語言傳承下一代，如此一來，我們才不會像雲霧一樣，漂浮不定於山林中。