Toya romi’ad, mikimad ko wama ako, sowal sa, ya kaemang kako, sakatolo ho ko kongkoan ako a mitilid, manikaway ho ko loma’ ita itiya.  Mitangtang sa to hemay i, o kasoy ko sapitangtang. O nanom sa i, ma:raayay ko piradoman. Ano miharateng to tingalaway a nanom i, tayra i tapang no tokos, ilaay ko nemnem, itila a miradom.

O roma sato, ano away to ko kasoy sa i, miocor to ko malitengay papikasoy. Kako hanto i, tahidangen to ako ci Namoh malacafay mikasoy, o fiyaw ita iti:ya ho ci Namoh, kaka ako to tosa a mihcaan ko mira. Mararid kami talatokos, tala’alo mikasoy. Ano malalok a mikasoy i, mataringay ko kasoy niyam i pakasoyan. Paka’araw sato ko tayniay a lafang i, “ malalo:kay to kamo a mikasoy, o nima a mikasoyan koni, ” saan a milicay. So’elinay, iti:ya i, ma:lalokay kami a mikasoy.

I kafaliyosan i, adihay ko atang, datong a kasoy i ’alo, ’alomanay ko tayraay mikasoy. Ano ta’angay ho ko nanom i, katalawan ko pilakec to nanom, ’alomanay ko ma’alolay, mansa hacafayen no wama kako, matalaw ka’alolan ako. Anca i, lonok sanay kako aci Namoh tayra i lawac no ’alo a mikasoy.

Ya romi’ad, naikoran no faliyos i, masadakay ko wina ato wama ako, lonok sa kami tatosa a tayra toya salangdaw sanay a fanaw. Tahira tangsol a mihelong kako to riko’ a midangoy. Cima ko mafana’ay, rakat saho kako i, taholiyac kako, le:neng sa kako, ma’iyak kako, “ aya awaay to kako, ” sa ko harateng ako, cowa to kafana’ kako to maan. Itiya sa,  tangsol sa ila ko micepetay to kamay ako, tengteng han ira kako patayra i lawac na, talipaelal sato kako. Nengneng han ako ko fati’iyan i, awaay ko cimaci:ma, ci Namoh aca cecay.  

Ano ma’alolay kako i, awaay kamo malikaka, harateng han ako,  sida’itay to ko Kawas i takowanan. Kita ma’orip i hekal, aka ka tawalen a miaray ko mipa’oripay a Kawas i kakarayan. O roma sato, aka ka tawalen koya mipatadoay, midamaay titanan a tamdaw, kangodoen ko wina ato wama no mita, o nipatalaan no Kawas to sadama a midipot i titanan ko mira. saan ko kimad no wama ako. Tahani:ni, cowa ka tawal ako koni kimad. 

有一天，父親述說他的親身經歴：「我小時候生活很困苦，煮飯用木柴燒，用水要去很遠的河流挑，要取清甜的水就必須到山邊。若沒木柴了，我會找Namoh作伴去砍柴。颱風過後，有許多漂流木，許多人去撿木柴，但水流還很急時，涉水很危險。一次颱風剛過，我和Namoh到一個清澈的湖游泳。一到那裡馬上脫下衣服進入潭水，誰知道我才伸腳第三步就踩空了，喝了好幾口水，下意識想『完了！』突然有股力量拉著我後肩帶我到岸上，我醒了過來，是Namoh。

當時，我若不幸被水沖走，也不會有你們，我常在想這是上帝的恩典。人活在世上，別忘了感謝賜給我們生命的天父；也別忘了孝敬父母，他們是上帝為我們預備，幫助我們照顧我們的人。」父親勉勵我們。他的一席話，我永遠不會忘記。